Një kartolinë për ditëlindje

Sa mirë që keni pasur guximin ta bëni këtë shtet. Jam i sigurt, Kosovë, ti dhe banorët tu, do të keni bujarinë e mirënjohjes, që duhet ta ketë secila qenie, kur ia del që të jetë e pavarur dhe e lirë mbi tokë.

E dashur Kosovë

Unë e kujtoj ende saktësisht gëzimin dhe eksitimin që zotëronte hapësirën. Më në fund, po përshëndetnin një shtet të ri. Edhe po të mos ishe vetë i pranishëm në atë shtet, këto valë e arrinin çdo cep të Evropës. Edhe Bernën. Ato kishin depërtuar nëpër qytet.

Që atëherë kanë kaluar dhjetë vite.

Mbaj mend: kur isha dhjetë vjeç unë erdha në Zvicër. Më duhej të mësoja një gjuhë të re. “Arbërishten” time këtu nuk e kuptonte askush. Isha i pasigurt. Dhe megjithatë e kisha ndjenjën e një të ardhmeje të bukur e të gjerë. Ndjehesha i pavarur.

Tash i lejoj vetes të imagjinoj se edhe Kosova dhjetë vjeçe kështu i ka punët. Ndonëse asaj nuk i duhet të mësojë një gjuhë të re, ajo ka mbase pasiguritë që i ka një adoleshent. Edhe pse nganjëherë mund të mos vlerësosh në mënyrë të saktë, gjithmonë e ke këtë ndjenjën e të ardhmes së bukur dhe të gjerë.

Në fund të fundit do ta dish po ashtu se është diçka e re por që megjithatë ka qenë prej kohësh aty, sepse gjithçka vjen nga një “Ka-qenë-tashmë”.

Sa mirë që keni pasur guximin ta bëni këtë shtet. Jam i sigurt, Kosovë, ti dhe banorët tu, do të keni bujarinë e mirënjohjes, që duhet ta ketë secila qenie, kur ia del që të jetë e pavarur dhe e lirë mbi tokë.

Ju uroj nga zemra

Francesco Micieli

(Autori është arbëresh, shkrimtar i njohur në Zvicër që shkruan në gjuhën gjermane)