Gjërat që nuk ju thonë për rritjen e fëmijëve në Gjermani

Të sapoardhurit në Gjermani që kanë fëmijë mund të befasohen këndshëm nga niveli i mbështetjes që marrin. Por për çdo rresht të argjendtë ka edhe një re, shkruan Tom Pugh, i cili shpjegon të mirat dhe të këqijat e prindërimit në vend.

Gjermania është një vend i mrekullueshëm për të rritur fëmijë, me ndihmën bujare të shtetit për prindërit, shkollat ​​e mira dhe një mjedis përgjithësisht të sigurt.

Megjithatë, nuk është si të rritësh fëmijë në vendin tënd, që do të thotë se të ardhurit e fundit e gjejnë veten vazhdimisht të befasuar  nga e mira, e keqja dhe e çuditshmja.

Duke u nisur nga përvoja personale, Tom Pugh shikon të mirat dhe të këqijat e rritjes së fëmijëve në Gjermani.

Sigurimi bujar parashkollor kundrejt Kinderlärm

Kur mësova se gruaja ime po priste fëmijën tonë të parë, u telefonova miqve në MB për të ndarë lajmin e mirë. Një nga miqtë e mi më të vjetër gati sa nuk shpërtheu në lot. Ai dhe gruaja e tij kishin pasur së fundmi fëmijën e tyre të dytë, që do të thoshte se ata ishin përsëri një familje me një të ardhur… që do të thoshte se nuk mund të përballonin më kujdesin për fëmijën e tyre më të madh… që do të thoshte se gruaja e mikut tim ishte bllokuar në shtëpi gjatë gjithë ditës me një të porsalindur dhe një trevjeçare inkandeshente me tërbim që ia kishin hequr shoqet për të kaluar kohën e saj duke u bashkuar me një fans, transmeton albinfo.ch.

Pra, imagjinoni gëzimin tim kur zbulova se kujdesi për fëmijët parashkollor në Berlin ishte i përballueshëm dhe i disponueshëm nga ora tetë deri në katër, pesë ditë në javë.

Kostoja dhe shtrirja e ofrimit të kujdesit për fëmijët parashkollor ndryshon nga shteti në shtet në Gjermani, por përgjithësisht bazohet në idenë se arsimi i viteve të hershme është një e mirë sociale dhe jo një luks, me orar të punës të dizajnuara për të bërë të mundur që të dy prindërit të punojnë.

Nga ana tjetër, kjo dispozitë bujare parashkollore më mashtroi të mendoja se kisha mbërritur në atë lloj vendi ku stafi pritës në restorante kënaqet me foshnjat me faqe topolake dhe kalimtarët ndalojnë dhe buzëqeshin kur shohin vargjet e fëmijëve të shkollës që gjarpërojnë nëpër rrugë.

Në fakt, një numër i madh njerëzish në Gjermani duket se dëgjojnë zërat e fëmijëve të vegjël sikur të ishin zhurma e thonjve në një dërrasë të zezë. Me një rregullsi të paqartë të tmerrshme, pamja e fëmijëve të vegjël me bisht portokalli të përshkuar nëpër një rrugë mund t’i bëjë njerëzit normalisht racionalë të mbështeten në boritë e makinave të tyre dhe të bërtasin mallkime nëpër dritare.

Vetëm në vitin 2010 ligjet u ndryshuan në Gjermani për të parandaluar që Kinderlärm të renditej si një telash ekuivalent (dhe justifikim për ankesë ose sfidë ligjore) me loutat e dehur ose stërvitjet pneumatike. Ndonjëherë, duket sikur qëndrimet e publikut ende po përpiqen të arrijnë.

Klube të mrekullueshme kundrejt ditëve qesharake të shkurtra të shkollës

Një pikë kryesore për mua, si prind në Gjermani, ka qenë zbulimi i pasionit të qëndrueshëm të vendit për Vereine (klubet apo shoqatat).

Ka një Verein për gjithçka në Gjermani. Shumë prej tyre janë të subvencionuara nga shteti dhe të gjithë ata mbështeten në vullnetin e mirë, kohën dhe energjinë e një ushtrie vullnetarësh,  rezultati i së cilës është një shumëllojshmëri pothuajse e pafundme aktivitetesh pas shkollës të përballueshme për fëmijët, nga artet dhe artizanat te sportet, muzika dhe drama.

Regjistrimi i fëmijëve tuaj për aktivitete me një Verein lokal ndihet si një domosdoshmëri e veçantë në Gjermani, sepse kaq shumë shkolla ende duket se mbyllen çdo ditë në kohën e drekës.

Logjika pas një dite shkolle gjermane mbetet një mister për mua. Fëmijët në përgjithësi duhet të mbërrijnë në orën 7:45 të mëngjesit. Dy fëmijët e mi përpiqen t’i mbajnë sytë hapur gjatë mësimeve të tyre në mëngjes. Më pas, kur më në fund janë zgjuar dhe gati për t’u angazhuar, dita e tyre e shkollës përfundon.

Kjo nuk do të jetë e njëjtë për të gjithë, sigurisht. Gjermania ka pjesën e saj të Ganztagesschule (shkollat ​​gjithëditore) dhe ka plane për të siguruar që çdo shkollë në vend të mund të ofrojë shkollë gjithëditore deri në vitin 2030. Megjithatë, për momentin, mësimet e djalit tim në shkollën fillore mbarojnë deri në orën 12:30 dhe vajza ime përfundon në shkollën e mesme një orë ose më shumë.

Thënë kështu, Gjermania e merr seriozisht Schulpflicht-in e saj (shkollimin e detyrueshëm) kur dëshiron. Kur dua të zgjas fundjavën me një ose dy ditë, për shembull, tutimet dhe tundja e kokës janë të pafundme.

Sigurisht që i njëjti rregull nuk duket se do të zbatohet kurrë për vetë shkollën. Përveç studimeve të shumta (ditët e trajnimit për mësuesit) dhe Brückentage (ditët e urës), shkolla e djalit tim mbyllet edhe dy ditë të tjera çdo vit për Elternsprechtag, e njohur si një mbrëmje prindërore pothuajse kudo tjetër në botë.

Kjo jo vetëm që do të thotë se djali im nuk ka shkollë këto ditë, por gjithashtu do të thotë që gruaja ime ose unë duhet të marrim pushim nga puna për të vizituar shkollën për njëzet minuta gjatë ditës — për t’u thënë shumë pak që nuk e dinim tashmë.

Ndërsa shkruaj, vajza ime nuk ka kaluar asnjë ditë në shkollën e saj të mesme për dy javët e fundit. Me sa duket, nxënësit e vitit të fundit në shkollën e saj kërkojnë një ndërtesë absolutisht të heshtur ku të japin provimet e tyre.

Efekti i papritur i rritjes së fëmijëve në një vend të rrethuar nga vende

Britania e Madhe dhe Australia janë të dy ishuj. SHBA dhe Kanadaja janë të dyja sa madhësia e kontinenteve, shkruan thelocal. Si rezultat, shumë vende në botën anglishtfolëse priren të përqendrohen në punët e tyre të brendshme – dhe t’i kthejnë shpinën botës sa herë që ajo fillon të ndihet dërrmuese.

E vendosur në mes të një kontinenti të mbushur me njerëz, dhe duke ndarë kufijtë tokësorë me nëntë vende fqinje, Gjermania nuk e ka këtë luks.

Fëmijët e mi kanë jetuar shumë në jetët e tyre të shkurtra, nga pandemia e COVID 19 deri te pushtimi i Ukrainës nga Rusia (i cili ndihet shumë më kërcënues në Gjermani sesa në MB). Ndërsa ndonjëherë shqetësohem se ata janë ekspozuar ndaj shumë të rinjve, unë e admiroj mënyrën se si ata kanë mësuar të kërkojnë zgjidhje të favorshme për problemet – dhe jam i lumtur t’i jap Gjermanisë një pjesë të konsiderueshme të meritave për këtë.

Gjatë rrugës ka pasur edhe surpriza të tjera, por këto janë ato që më bien në sy pas trembëdhjetë vitesh që kam rritur fëmijët në Gjermani.

---