Pse Europa nuk mund të dekarbonizohet pa hidrogjenin e gjelbër afrikan?

Kohët e fundit ka pasur shqetësime në rritje për skemat që po diskutohen për prodhimin dhe eksportin në shkallë të gjerë të hidrogjenit të gjelbër në dhe nga Afrika.

Disa pretendojnë se në vend që të ndihmojnë tranzicionin e gjelbër të Afrikës, këto plane dhe partneritete do të jenë një mjet për “neo-kolonializmin”.

Pikëpamje të tilla dëgjohen herë pas here edhe në Europë, veçanërisht në qarqe që kanë një interes shumë të rrënjosur vetë. Për shembull, miti se Europa mund dhe duhet të prodhojë të gjithë energjinë elektrike pa emetim që i nevojitet në territorin e saj, me rrymë të mjaftueshme rezervë për të elektrolizuar vetë të gjithë hidrogjenin e saj.

Por nuk ka asnjë studim apo projeksion serioz që do të arrinte në përfundimin se Europa mund ta bëjë këtë vetë dhe në shtëpi. Midis 25 dhe 50 % e hidrogjenit të gjelbër të nevojshëm në Europë që nga viti 2030 do të duhet të importohet. Dhe pa dyshim, ekziston një rast për importimin e tij nga vendet fqinje, veçanërisht Afrika Veriore dhe Perëndimore.

A do të plaçkisnin edhe një herë vendet europiane burimet afrikane – duke lënë prapa komunitetet e varfra dhe lidershipin e korruptuar, ndërsa do të kënaqeshin rehat me hidrogjenin e lirë të gjelbër që kanë nxjerrë? Asgjë nuk mund të jetë më larg nga e vërteta.

Hidrogjeni ka potencialin – dhe është deri tani e vetmja substancë me një potencial të tillë – që më në fund t’i bëjë Afrikën dhe Europën partnerë, duke e çuar kontinentin afrikan në avangardën e një epoke të re industriale. Një burrë shteti afrikan tha kohët e fundit, si mundet Europa t’i largojë gjërat nga ne nëse ne prodhojmë dhe përdorim hidrogjen këtu?

“Ne kemi diellin tonë, erën tonë dhe ujërat tona, të cilat kanë qenë këtu përgjithmonë dhe asnjë prej të cilave nuk mund të transportohet ndonjëherë diku tjetër”, shtoi. Këtu qëndron e vërteta, burimet e bollshme afrikane të nevojshme për kalimin në ekonominë e hidrogjenit janë të pafundme dhe nuk mund të vidhen. Ato mund të përdoren vetëm në partneritet, në mënyrë që Afrika të kalojë në një ekonomi industriale të bazuar në burimet e rinovueshme, ndërsa Europa merr një pjesë të hidrogjenit që i nevojitet pasi të ketë investuar dhe paguar për të.

Investimi në Afrikë ka benefite për të gjithë

Shpesh ka kritika rreth pranisë së aktorëve të lëndëve djegëse fosile në skemat e zhvillimit të hidrogjenit. Po, ata mund të jenë atje. Por jo, ata nuk do të “nxjerrin” diçka në Afrikë dhe pastaj ta heqin atë nga Afrika. Ata do të investojnë në projekte që do të jenë të dobishme për Afrikën përpara se të përfitojnë dikë tjetër – por kanë potencialin për të përfituar të gjithë. Në të njëjtën kohë, fushat e naftës dhe gazit do të kenë gjithnjë e më pak kuptim në kuptimin e botës së sotme për shkak të tranzicionit global të energjisë së gjelbër.

Hidrogjeni i prodhuar në Afrikë do të jetë fillimisht për Afrikën dhe më pas për eksport. Do duhet që afrikanët të dinë të përdorin potencialin e kësaj logjike të re për të mirën e tyre. Vende të tëra do të bëhen të vetë-mjaftueshme në energji nëse investimet përdoren me mençuri. Zhvillimi dhe bashkëpunimi mund të marrin një formë krejtësisht të re kur vendet afrikane punojnë me karburantin e tyre – diellin e përjetshëm, erën dhe ujërat. Me hidrogjenin në kapacitetin e tij aktual, kolonializmi më në fund mund të përfundojë përgjithmonë. /AP/