Kompanitë zvicerane po bëhen gjithnjë e më shumë shënjestër e kriminelëve kibernetikë. Në tremujorin e dytë të vitit 2025, një kompani u shënjestrua mesatarisht 1,097 herë në javë.

Sulmet u rritën me 9 përqind krahasuar me të njëjtin tremujor të vitit të kaluar, sipas një studimi të publikuar të premten nga studiuesit e sigurisë nga Check Point Research (CPR). Megjithatë, kjo e vendos Zvicrën nën mesataren evropiane. Në Evropë, incidentet e sigurisë kibernetike janë rritur me 22 përqind, duke e bërë atë rajonin me rritjen më të fortë në mbarë botën.

Rreziku në Zvicër është rritur gjithashtu në përputhje me rrethanat. Megjithatë, në aspektin e shifrave absolute, kompanitë zvicerane u sulmuan dukshëm më rrallë se ato në vendet jashtë Evropës. Në Afrikë dhe Amerikën Latine, çdo organizatë individuale u sulmua mesatarisht 3,365 dhe 2,803 herë në javë përkatësisht në tremujorin e dytë, transmeton albinfo.ch.

Kompanitë në sektorin e arsimit janë deri tani më të prekurat nga sulmet. Ato përballen me më shumë se dyfishin e sulmeve sesa mesatarja globale (4,388), shkruan swissinfo.

Megjithatë, sipas raportit, autoritetet qeveritare dhe kompanitë në sektorët e kujdesit shëndetësor dhe telekomunikacionit janë gjithashtu shpesh objektiva të preferuara të hakerave. Mungesa e buxheteve të sigurisë dhe bollëku i të dhënave i bëjnë këto organizata veçanërisht të cenueshme.

Njëzet vjet më parë, më 25 korrik 2005, një ari u pa në Zvicër 101 vjet pasi ishte shfarosur. Që atëherë, janë parë 22 arinj, por shumica kanë qëndruar vetëm për disa javë ose muaj.

Vetëm pesë arinj kanë qëndruar në Zvicër për më shumë se një vit, njoftoi Grupi Zviceran i Ujqve (GWS) me rastin e përvjetorit. Të gjithë arinjtë kishin migruar nga Trentino në Itali në Graubünden fqinj.

Ata ishin të gjithë meshkuj të rinj dhe u kthyen në Itali kur arritën pjekurinë seksuale. Për sa kohë që asnjë ari femër nuk do të hynte në Zvicër, vizitat e arinjve në vend do të ishin vetëm jetëshkurtra, shkroi GWS, përcjell SRF. “Megjithatë, rritja e popullsisë së arinjve në Trentino bën të mundur që edhe arinjtë femra të mbërrijnë në Zvicër një ditë”, thanë ekspertët, transmeton albinfo.ch.

Për aq sa dihet, aktualisht ka vetëm një ari që jeton në Zvicër. Ai jeton në Engadinën e Poshtme rreth parkut kombëtar në Alpet lindore zvicerane.

Biçikletat elektrike të shpejta tejkalojnë rregullisht limitin e shpejtësisë në zonat e banuara. Një studim i ri me të dhëna mbi çiklistët në Cyrih tregon se ata arrijnë rregullisht shpejtësi mbi 30 km/orë.

Një ekip kërkimor nga Instituti Federal Zviceran i Teknologjisë ETH Zurich analizoi të dhënat nga mbi 17,000 udhëtime me biçikletë nga 351 çiklistë në Cyrih për studimin. Rezultatet u botuan në revistën Cycling and Micromobility Research. Sipas studiuesve, rezultatet ofrojnë një pamje të detajuar se sa shpejt lëvizin në të vërtetë llojet e ndryshme të biçikletave nëpër hapësirën urbane dhe ku kjo çon në konflikte me infrastrukturën dhe rregulloret e trafikut.

“Kjo mund të ofrojë indikacione se ku mund të shqyrtohen ose sqarohen rregulloret dhe infrastruktura ekzistuese,” tha studiuesi i ETHZ dhe autori kryesor i studimit Larin Maurer për agjencinë e lajmeve Keystone-SDA.

Studimi bën dallimin midis tre llojeve të biçikletave: biçikleta klasike, biçikleta elektrike me asistencë deri në 25 km/orë dhe biçikleta elektrike të shpejta me targë që mbështesin shpejtësi deri në 45 km/orë, transmeton albinfo.ch.

Këto të fundit arritën një shpejtësi mesatare prej 27.9 km/orë. Kjo do të thotë se ata udhëtuan mesatarisht tetë kilometra në orë më shpejt se biçikletat e rregullta me shpejtësi mesatare prej 19.9 km/orë. Shpejtësia mesatare e biçikletave elektrike pa targë ishte 21.9 km/orë, më afër asaj të biçikletave konvencionale sesa asaj të biçikletave të shpejta elektrike. Këto shpejtësi mesatare lidhen me pjesët e rrugës,  nëse do të merrej në konsideratë i gjithë udhëtimi me biçikletë nga dera në derë, të gjitha llojet e biçikletave ishin më të ngadalta.

Sipas Maurer, të dhënat sugjerojnë që përdoruesit e biçikletave të shpejta elektrike sillen ndryshe në trafik sesa çiklistët e tjerë. Biçikletat elektrike kalojnë më shumë kohë në kryqëzime sesa biçikletat konvencionale. Ndërsa biçikletat konvencionale prisnin mesatarisht rreth nëntë sekonda për semafor, biçikletat elektrike duhej të ndalonin për rreth 14 sekonda dhe biçikletat e shpejta elektrike për rreth 13.5 sekonda. Sipas studimit, arsyet për këtë mund të përfshijnë shpejtësinë më të lartë dhe për këtë arsye ndalimin më të shpeshtë ose përdorimin e rrugëve më të ngarkuara me më shumë semaforë.

Disa vite më parë, mushkonja tigër dukej shumë larg. “Në atë kohë, puna jonë u tall”, kujton Pie Müller i Institutit Zviceran të Shëndetit Tropikal dhe Publik (Swiss TPH). “Disa madje e hodhën poshtë mushkonjën si një ekzagjerim.”

Që atëherë, situata ka ndryshuar. Speciet pushtuese me model bardh e zi janë vendosur në rajone të ndryshme të Zvicrës dhe vazhdojnë të përhapen me një ritëm të shpejtë.

Në vitin 2003, mushkonja tigër u zbulua për herë të parë në Ticino  dhe kështu për herë të parë në Zvicër. Që atëherë, ajo është vendosur në të gjithë kantonin dhe vazhdon të përhapet. Sidomos përgjatë rrugëve kryesore të transportit: Mushkonja ndjek njerëzit në makina, për shembull, duke i përdorur ato si një mjet transporti. Kështu është ulur edhe në Bazel, Gjenevë dhe Cyrih.

A po e ndjekin sëmundjet tropikale tani mushkonjën tigër?

Krahasuar me mushkonjat vendase, mushkonja tigër e ditës është më agresive. Megjithatë, nuk është vetëm një bezdi; ajo është gjithashtu e frikësuar si një bartëse e viruseve chikungunya, dengue dhe Zika, viruse që normalisht ndodhin vetëm në vendet tropikale. Udhëtarët që kthehen gjithashtu mund t’i sjellin këto patogjenë në Evropë, transmeton albinfo.ch.

Virusi Chikungunya po shkakton trazira: Këtë javë, Organizata Botërore e Shëndetësisë paralajmëroi për një epidemi globale. Kohët e fundit, një rast i Chikungunya pranë kufirit zviceran shkaktoi gjithashtu trazira: Një person pranë Strasburgut u infektua me sëmundjen tropikale pa udhëtuar më parë jashtë vendit.

Një transmetim i tillë lokal mund të ndodhë nëse një udhëtar që kthehet infektohet në një zonë me rrezik të lartë dhe më pas pickohet nga një mushkonjë tigër e vendosur lokalisht në Evropë. Mushkonja thith virusin nga gjaku dhe mund ta transmetojë atë me pickimin tjetër.

Zyra Federale e Shëndetit Publik ende e konsideron rrezikun e transmetimit të sëmundjes në këtë vend shumë të ulët. “Shpërthime më të mëdha janë të pamundura”, thotë Pie Müller, një eksperte nga TPH zvicerane. “Megjithatë, raste të izoluara mund të ndodhin.” Autoritetet tani po përgatiten për këtë me grupe pune dhe plane veprimi, shkruan SRF.

Zvicra zgjohet nga gjumi i mushkonjës tigër

Ata pritën shumë kohë për masa. “Por shumë gjëra kanë ndodhur në vitet e fundit”, pranon Pie Müller. Ndërsa popullata e mushkonjave tigër është rritur, është rritur edhe ndërgjegjësimi midis politikanëve dhe publikut. Insekti i vogël nxit emocione dhe çon në iniciativa politike.

Megjithatë, mushkonja tigër nuk mund të ndalet më. “Të paktën jo me masat aktuale.” Dhe ndërsa projekte si ai aktual në Ticino, në të cilin lirohen meshkujt sterilë, japin shpresë, kjo nuk është zgjidhja e artë për gjithçka. Është vetëm një pjesë e enigmës.

“Kontributi i publikut mbetet thelbësor,” këmbëngul Pie Müller. Ai është edhe më i kënaqur kur sheh se si ka ndryshuar ndërgjegjësimi publik. “Rreth dhjetë vjet më parë, njerëzit ende na dërgonin bletë dhe grerëza, të cilat dyshonin se ishin mushkonja tigër.” Sot, shkalla e goditjes është shumë më e lartë. Një shenjë se publiku është bërë gjithashtu më i vetëdijshëm.

Mushkonja tigër ka mbërritur në Zvicër. Jo vetëm në lagje, por edhe midis autoriteteve, politikanëve dhe popullsisë.

JD mund të mos jetë veçanërisht i njohur në Zvicër, por me shitje ekuivalente me pothuajse 160 miliardë dollarë, është një nga shitësit më të mëdhenj me pakicë të tregtisë elektronike në botë. Dhe ka të ngjarë që së shpejti të përfaqësohet në Zvicër, si në internet ashtu edhe në dyqan.

JD aktualisht po negocion një blerje me kompaninë gjermane Ceconomy. Kompania mëmë e shitësve me pakicë të elektronikës Mediamarkt dhe Saturn njoftoi se bisedimet kanë përparuar mirë, shkruan Blick. Kompania kineze po ofron afërsisht 2.2 miliardë euro, ose 2 miliardë CHF, për kompaninë. Kjo korrespondon me 4.60 euro për aksion dhe një premium prej afërsisht 23 përqind mbi çmimin e mbylljes të mërkurën e kësaj jave.

Aksionet e Ceconomy u rritën pak të enjten, duke u rritur përkohësisht mbi 15 përqind, pavarësisht se marrëveshja nuk është finalizuar ende. Ceconomy thekson se ende nuk janë arritur marrëveshje detyruese, transmeton albinfo.ch.

Një gjë është e qartë: JD dëshiron të zgjerohet përtej Kinës. Vitin e kaluar, pati tituj kryesorë rreth kompanisë kineze që dëshironte të blinte shitësin britanik Currys, por marrëveshja dështoi. Prandaj, nuk ka gjasa që JD të lejojë që negociatat me Ceconomy të dështojnë gjithashtu.

Sepse JD ka nevojë për Evropën. Kufizimi i konsumatorëve në Kinë e ka ngadalësuar ndjeshëm kompaninë. Ceconomy mund të ofrojë një shtysë të re. Nën markat Mediamarkt dhe Saturn, kompania operon mbi 1,000 dyqane dhe dyqane online përkatëse në Evropë. Mediamarkt ka 45 dyqane vetëm në Zvicër. Që nga blerja e disa prej dyqaneve M-Electronics nga Migros, shitësi me pakicë nuk është më i pranishëm vetëm në qendrat tregtare në këtë vend, por edhe në qendrat e qyteteve.

Konkurrencë e fortë për Migros në Zvicër dhe Gjermani

Me blerjen nga kinezët, Migros mund të pendohet për vendimin e saj për të shitur 20 dyqane M-Electronics te Mediamarkt. JD sigurisht që ka fuqinë ta bëjë dyqanin online të Migros, Galaxus, dhe shitësin e tij të lidhur me elektronikën Digitec, të djersitin. Dhe jo vetëm në Zvicër, por edhe në Gjermani, ku Digitec Galaxus po përpiqet të vendoset dhe aktualisht po djeg miliona.

Ceconomy është në pronësi të familjes gjermane Kellerhals me pothuajse 30 përqind. Aksionarë të tjerë kryesorë përfshijnë konglomeratin familjar Haniel me pothuajse 17 përqind, familjen Beisheim  e njohur për shitësin me shumicë Metro, me rreth 11 përqind dhe ofruesin e telefonisë celulare Freenet me pothuajse 7 përqind.

Përveç Mediamarkt, familja Kellerhals ka edhe asete të tjera në Zvicër. Ata mbajnë dy të tretat e aksioneve në shitësin me pakicë të modës Tally Weijl me seli në Bazel.

Të premten, Shoqata për Mbrojtjen e Natyrës dhe Demokracisë paraqiti dy iniciativa njerëzore që synojnë frenimin e zgjerimit të parqeve me erë. Janë mbledhur më shumë se 110,000 nënshkrime.

Iniciativa për mbrojtjen e pyjeve po bën thirrje që natyra të mbrohet nga instalimi i turbinave me erë në pyje. Për çdo turbinë me erë të instaluar, do të duhej të pastrohej ekuivalenti i një fushe futbolli. “Shkurtimi i hapësirave të gjelbra për të mbrojtur klimën është absolutisht absurde”, kritikon komiteti i iniciativës, transmeton albinfo.ch.

Teksti nuk ndalon instalimin e turbinave me erë por bën thirrje që ato të planifikohen dhe ndërtohen diku tjetër përveç pyjeve dhe kullotave të pyllëzuara.

Iniciativa e dytë bën thirrje që të gjithë banorëve të prekur nga ndërtimi i turbinave me erë t’u jepet mundësia të shprehin pikëpamjet e tyre në mënyrë demokratike. Në këtë mënyrë, popullsia do të ketë të drejtën të mbrojë mirëqenien dhe cilësinë e jetës së saj, thotë komiteti.

Në Zvicër, arratisja nga burgu mbetet e pandëshkuar sepse konsiderohet përfitim personal.

Parimi i pandëshkueshmërisë bazohet në të drejtën për të mos u vetëinkriminuar.

Megjithatë, dhuna, dëmtimi i pronës ose ndihma e palëve të treta në arratisje mund të jenë të dënueshme.

Në vende të tjera, si Gjermania ose Austria, ndihma ndaj dikujt për t’u arratisur është një vepër penale, por jo vetë akti i arratisjes.

A është një i burgosur përgjegjës për ndjekje penale për arratisje nga burgu? Të paktën jo në Zvicër, shkruan 20minuten. Javën e kaluar, një 23-vjeçar shqiptar arriti të arratisej gjatë një transporti të të burgosurve në Baden, transmeton albinfo.ch.

Edhe pse ai është kapur përsëri, arratisja e tij nuk do të ketë pasoja ligjore për sa kohë që nuk përdori dhunë, nuk shkatërroi asgjë dhe nuk korruptoi askënd. Sipas Policisë Kantonale të Aargaut, aktualisht nuk dihen vepra penale në lidhje me arratisjen e tij.

Në Zvicër, arratisja nga burgu në vetvete nuk konsiderohet krim. Arsyeja është e thjeshtë: lehtësimi i veprimeve të veta nuk është i dënueshëm, shpjegon Marc Jean-Richard, profesor i asociuar i së drejtës penale në Universitetin e Cyrihut. Ekziston një parim i rëndësishëm pas kësaj.

Imuniteti nga ndjekja penale e vetëinkriminimit, domethënë e drejta për të vepruar në interesin e vet kur është në dyshim, bazohet në një parim qendror të sundimit të ligjit. “Askush nuk është i detyruar të inkriminojë veten”, thotë Marc Jean-Richard. Ky parim i ashtuquajtur nemo tenetur ka përparësi të lartë në të drejtën penale dhe në të drejtën procedurale penale. Me fjalë të tjera, ndjekja e lirisë konsiderohet një instinkt njerëzor dhe për këtë arsye nuk është e dënueshme.

Autoritetet mund të përdorin forcën për të zbatuar dënimin, por një i burgosur nuk kërkohet të bashkëpunojë. Nëse një i burgosur nuk bashkëpunon ose arratiset, nuk është krim, shpjegon profesori i së drejtës penale Jean-Richard. “Vetëm rrethanat që lidhen me arratisjen, të tilla si dhuna dhe kërcënimet, si dhe ndihma e palëve të treta, mund të jenë të dënueshme.” Por edhe këtu ka përjashtime. “Nëse ndihmësi i arratisjes ka një marrëdhënie shumë të ngushtë me të arratisurin, atëherë privilegji i favorizimit të vetvetes u jepet atyre”, thotë Jean-Richard.

Jo vetëm në Zvicër mbetet e pandëshkuar e ashtuquajtura arratisje “në këmbë”:

Gjermania, Austria, Belgjika, Holanda, Suedia dhe Meksika

Në këto vende zbatohet gjithashtu instinkti njerëzor për liri, me kusht që të mos ketë dhunë, dëmtim të pronës ose vepra të tjera penale. Megjithatë, në Suedi kjo mund të rezultojë në shtyrjen e lirimit me kusht. Ndryshe nga Zvicra, ndihma dhe nxitja e arratisjes është gjithmonë një vepër penale në vendet e lartpërmendura. Në disa raste, mund të rezultojë deri në tre vjet burg.

SHBA

Në SHBA, situata është mjaft e ndryshme. Arratisja nga burgu është një krim i veçantë, pavarësisht nëse përfshihet dhunë apo dëmtim i pronës. Tentativa e arratisjes nga burgu mund të rezultojë deri në pesë vjet burg. Ndihma dhe nxitja e një arratisjeje gjithashtu mund të rezultojë deri në pesë vjet burg.

Ndërmarrjet e vogla dhe të mesme zvicerane (NVM) po hasin vështirësi në gjetjen e stafit, një problem që bëhet edhe më akut nga rritja e fuqisë negociuese të punonjësve dhe mungesat në punë në rritje.

Këto janë gjetjet e një studimi periodik të kryer nga siguruesi Axa në bashkëpunim me institutin kërkimor Sotomo.

Mungesa e fuqisë punëtore mbetet padyshim sfida më e madhe për NVM-të: 44% e kompanive të anketuara , 300 në Zvicrën gjermanishtfolëse dhe Zvicrën frëngjishtfolëse midis 3 dhe 10 marsit,  gjithmonë ose pothuajse gjithmonë kanë pasur vështirësi në plotësimin e vendeve të lira të punës, dhe 40% të tjera kanë pasur vështirësi të paktën deri në një farë mase. Vetëm 16% nuk kanë pasur problem në gjetjen e stafit të kërkuar.

Këto vështirësi përkeqësohen nga mungesat e punonjësve, një problem që është përkeqësuar qartë gjatë katër viteve të fundit: për rreth një të katërtën e kompanive të anketuara, kjo çështje tani është një sfidë e madhe. “Pavarësisht dobësimit të ekonomisë, mungesa e fuqisë punëtore mbetet një problem strukturor për NVM-të”, u citua të thoshte në një deklaratë Michael Hermann, kreu i Sotomo.

Një tjetër vështirësi është fakti që NVM-të po konkurrojnë për talente jo vetëm midis tyre, por edhe me kompanitë e mëdha (të cilat shihen nga 67% si konkurrencë e fortë ose e moderuar) dhe institucionet shtetërore. Ndërsa shumica e NVM-ve e shohin veten si më tërheqëse sesa korporatat e mëdha dhe shteti në lidhje me vlera të tilla si fryma e ekipit, vlerësimi dhe një mjedis pune familjar, ato gjithashtu ndihen dukshëm në disavantazh në lidhje me faktorët përcaktues si paga, pensioni ose mundësitë e karrierës, transmeton albinfo.ch.

Personeli shumë i specializuar është veçanërisht i kërkuar, por i vështirë për t’u gjetur: 83% e kompanive të anketuara e kishin të vështirë t’i gjenin ata dhe 68% thanë se kishin vështirësi në marrjen e menaxherëve ose drejtuesve, shkruan swissinfo. Nga ana tjetër, personeli pa përvojë profesionale është jashtëzakonisht i lehtë për t’u gjetur.

NVM-të bien dakord se vështirësia më e shpeshtë në fazën e rekrutimit është njohuritë e pamjaftueshme të specializuara. Megjithatë, NVM-të i kushtojnë vëmendje edhe besueshmërisë (75%) dhe rreth dy të tretat e kompanive të anketuara e konsiderojnë ndershmërinë si një aspekt kyç. Pothuajse po aq të rëndësishme janë përshtatshmëria sociale dhe angazhimi brenda ekipit (përkatësisht 55% dhe 54%). Në një krahasim të drejtpërdrejtë, aftësia për të punuar në një ekip shpesh ka më shumë peshë: të përballura me një zgjedhje, pothuajse tre të katërtat e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme (72%) preferojnë këtë aspekt ndaj aftësive të specializuara; vetëm 19% do të preferonin një profil teknikisht më të fortë, por shoqërisht më pak të përshtatshëm. “Sot, faktorët e butë, siç është integrimi social në ekipin e kompanisë, peshojnë gjithnjë e më shumë në procesin aktual të vendimmarrjes”, vëren Hermann.

Në përgjithësi, mungesa e vazhdueshme e personelit ka ndryshuar balancën e fuqisë në favor të punonjësve: sipas studimit, 63% e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme aktualisht besojnë se kërkuesit e punës kanë më shumë fuqi negociuese. Përafërsisht katër nga dhjetë kompani përballen me kërkesa për paga më të larta dhe pothuajse një e treta e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme përballen me kërkesa në rritje për orare pune fleksibile. Në procesin e rekrutimit, pothuajse gjysma e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme (48%) raportojnë kërkesa për paga që konsiderohen mjaft të larta.

Si reagim, kompanitë e anketuara përqendrohen në më shumë fleksibilitet: më shumë se gjysma e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme aktualisht ofrojnë modele pune të individualizuara dhe mundësi pune me kohë të pjesshme. Masa të tjera të planifikuara janë përfitime shtesë (39%), përfitime më të mira për pensione dhe sigurime shoqërore (21%) dhe paga më të larta (17%).

Shumica e ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme e shohin të ardhmen me besim: 91% besojnë se do të vazhdojnë të ekzistojnë edhe dhjetë vjet nga tani. Kërcënimet kryesore për mbijetesën afatgjatë janë shpesh pasiguria ekonomike (40%), kërkesat e reja të klientëve (35%) dhe mungesa e talenteve të reja (26%). Ky aspekt i fundit konfirmohet edhe nga fakti se 44% e kompanive e kanë të vështirë të gjejnë një zgjidhje për trashëgiminë.

Konsumatorët fundorë përjetuan një mesatare prej 21 minutash ndërprerje të furnizimit me energji elektrike në vitin 2024. Kjo rezultoi në 0.34 ndërprerje të energjisë elektrike për frymë. Kohëzgjatja e ndërprerjeve të energjisë elektrike u rrit me tre minuta krahasuar me vitin e kaluar.

Zvicra vazhdon të jetë një nga vendet me cilësinë më të lartë të furnizimit me energji elektrike në Evropë, siç njoftoi Komisioni i Energjisë Elektrike (Elcom), autoriteti i pavarur mbikëqyrës shtetëror në sektorin e energjisë elektrike, në buletinin e tij të premten. Kombi alpin është në të njëjtin nivel me Danimarkën, Gjermaninë dhe Luksemburgun, transmeton albinfo.ch.

Nga 21 minutat e ndërprerjes së energjisë elektrike për konsumator fundor në vitin 2024, 11 minuta ishin të planifikuara dhe 10 ishin të paplanifikuara. Nga numri mesatar prej 0.34 ndërprerjesh të energjisë elektrike për frymë, 0.16 ishin të planifikuara dhe 0.18 ndodhën të papritura, shkruan swissinfo.

Ndërprerjet e planifikuara të furnizimit me energji elektrike ishin për mirëmbajtjen e sistemit. Shkaqet e ndërprerjeve të paplanifikuara të energjisë elektrike varionin nga fatkeqësitë natyrore deri te faktorët operacionalë si qarqet e shkurtra, mbingarkesat ose ndikimet e jashtme si punimet e inxhinierisë civile dhe gabimet njerëzore.

Të ndara sipas ngjarjeve, stuhitë me stuhi, stuhitë ose kafshët ndërprenë furnizimin me energji elektrike të një klienti mesatar fundor për dy minuta gjatë vitit raportues. Qarqet e shkurtra dhe ngjarje të ngjashme ndërprenë energjinë elektrike për katër minuta. Gabimi njerëzor dhe ndikimet e jashtme përbënin secili një minutë. Dhe dy minuta ishin për shkak të shkaqeve të tjera.

Elcom llogarit cilësinë e furnizimit me energji elektrike çdo vit bazuar në raportet e ndërprerjeve prej më shumë se tre minutash nga 91 operatorët më të mëdhenj të rrjetit. Këta furnizojnë 87% të energjisë elektrike në Zvicër.