Sa qytetarë amerikanë janë urdhëruar të largohen nga vendet evropiane?

Qindra qytetarë amerikanë janë detyruar të largohen nga vendet e BE-së dhe zonës Shengen vitet e fundit për arsye të shumta, kryesisht të lidhura me rregullat e qëndrimit. Ja një vështrim në numrat

Një numër i vogël vendesh evropiane janë përgjegjës për shumicën e urdhrave për t’u larguar nga zona Shengen, të dhëna për qytetarët amerikanë në 2021 dhe 2022, kanë zbuluar shifrat nga BE.

Në vitin 2021, 1,690 shtetas amerikanë u urdhëruan të largoheshin nga një vend i zonës Shengen, shkruan The Local, përcjell albinfo.ch.

Dhe, deri në fund të shtatorit 2022, rreth 1,290 amerikanë u urdhëruan të largoheshin nga BE-ja dhe zona Shengen, sipas të dhënave më të fundit të disponueshme nga zyra statistikore e BE-së, Eurostat.

 

Holanda, Norvegjia, Suedia, Franca, Gjermania dhe Belgjika lëshuan shumicën dërrmuese të urdhrave ndaj qytetarëve amerikanë.

Nga shifrat, të cilat i komunikohen Eurostat-it nga autoritetet kombëtare, del se vetëm Holanda ka lëshuar 980 urdhra largimi në vitin 2021 dhe 770 në nëntë muajt e parë të 2022.

Norvegjia pasoi me 795 urdhra pushimesh në 2021 dhe 105 në 2022 deri në shtator. Më pas erdhi Suedia, me 240 në 2021 dhe 135 në të njëjtën periudhë të 2022. Në krahasim, Franca urdhëroi 100 qytetarë amerikanë të largoheshin në 2021 dhe 85 në nëntë muajt e parë të 2022, dhe Gjermania 60 në 2021 dhe 25 në 2022.

Spanja raportoi 10 raste në të dy vjetët, Italia 5 në 2021 dhe 15 në 2022. Për Austrinë, shifrat ishin 15 në 2021 dhe 10 në nëntë muajt e parë të 2022. Danimarka lëshoi përkatësisht 15 dhe 20 urdhra pushimi, dhe Zvicra 40 dhe 20 përkatësisht, përcjell tutje albinfo.ch.

Holanda kundër Norvegjisë

Jo të gjithë këta njerëz që morën urdhrat, megjithatë, duhej të largoheshin nga vendi në të cilin ishin vendosur.

Agjencia holandeze e imigracionit (IND) tha se një urdhër për t’u larguar mund të lëshohet nëse një kërkesë për qëndrim është “refuzuar” ose “një leje qëndrimi e dhënë më parë është tërhequr”.

Më pas personi ka detyrimin të largohet nga vendi dhe të gjitha vendet e tjera të zonës Shengen brenda një periudhe të caktuar (zakonisht 4 javë).

Por është ende e mundur të aplikosh dhe të marrësh një leje qëndrimi, apo edhe të apelosh një vendim negativ gjatë qëndrimit në vend, tha IND.

Mospërputhja midis numrit të urdhrave të dhëna dhe numrit të njerëzve që në të vërtetë atëherë duhej të largoheshin pasqyrohet në shifrat e Eurostat.

Të dhënat tregojnë se numri i të kthyerve – shtetas amerikanë që në fakt duhej të largoheshin nga vendet evropiane – është më i vogël se numri i porosive të dhëna: 510 në 2021 dhe 350 në nëntë muajt e parë të 2022. Për Holandën, totali ishte 80 në 2021 dhe 40 në 2022.

Nga informacioni mbi numrin e vërtetë të njerëzve të kthyer del se Norvegjia është vendi që detyroi shumicën e qytetarëve amerikanë të largohen: 635 në 2021 dhe 60 në nëntë muajt e parë të 2022. Për Suedinë, shifra ishte 180 në 2021 dhe 85 në 2022 lart. deri në shtator.

Rreth 15 shtetas amerikanë u kthyen nga Franca si në vitin 2021 ashtu edhe në nëntë muajt e parë të 2022. Për Gjermaninë numri ishte 10 dhe 5, për Danimarkën 15 dhe 10, për Italinë dhe Spanjën zero dhe 10, për Zvicrën zero.

Pse shtetasit amerikanë urdhërohen të largohen nga vendet e BE-së?

Kur bëhet fjalë për arsyet pse amerikanëve u jepet urdhra për t’u larguar nga vendet e BE-së dhe zonës Shengen, është kryesisht për të njëjtat çështje qytetarët e tjerë jo-BE marrin të njëjtat udhëzime.

The Local publikoi së fundmi të dhëna për qytetarët britanikë të lëshuar një urdhër largimi nga Suedia pas Brexit. Një zëdhënës i Agjencisë Suedeze të Migracionit tha se këto ishin për shkak të “kërkesave të pakompletuara [për qëndrim], aplikimeve të vonuara, aplikimeve ku aplikanti nuk plotësonte kërkesat për statusin e qëndrimit”, si dhe “arsye të panjohura”.

Faqja e internetit e Ministrisë së Brendshme franceze specifikon se një urdhër largimi mund të lëshohet, për shembull, nëse një person ka hyrë në Francë ose në zonën Shengen në mënyrë të parregullt dhe nuk ka leje qëndrimi, nëse ka qëndruar përtej skadimit të vizës ose për më shumë se 90 ditë në 180, nëse kanë një leje qëndrimi të skaduar, ose i është refuzuar ose tërhequr, ose nëse kanë punuar pa leje pune.

Megjithatë, ka disa raste në të cilat një person nuk mund të detyrohet të largohet nga Franca. Këto përfshijnë, ndër të tjera, të qenit i mitur (përveç rasteve kur prindërit i nënshtrohen një mase të tillë), të kesh jetuar në Francë për më shumë se 10 vjet, duke përjashtuar periudhat si studentë, të kesh banuar në Francë që në fëmijëri, kanë qenë – dhe ende të jetë i martuar me një shtetas francez për të paktën 3 vjet.

Urdhri për t’u larguar nuk është një dëbim, i cili ndodh vetëm kur, përveç pranisë së paligjshme në vend, personi përfaqëson edhe “një kërcënim serioz për rendin publik”, thotë Ministria e Brendshme franceze. Në këtë rast, dëbimi zakonisht çon në një ndalim nga vendi.

 

Ky artikull u shkrua në bashkëpunim me faqen e lajmeve të Rrugës së Evropës

---