Pasi shumë këngëtare shqiptare po shpërthejnë në skenën evropiane, kësaj skene mund t’i shtohet edhe një tjetër. Ardijana Krasniqi nga Maqedonia nuk arriti të fitojë festivalin ‘Melodifestivalen’, megjithatë, ka marrë kritika pozitive.
Nëse do të fitonte në këtë festival ajo do të fitonte të drejtën të përfaqësojë Suedinë në “Eurovision” këtë vit, shkruan ‘kultplus’.
Ajo u paraqit me këngën “Amare” në gjysmëfinalen e parë pa arritur të kalojë tutje, përcjell albinfo.ch.
Megjithatë, ajo ka marrë kritika pozitive dhe pavarësisht se nuk triumfoi në këtë festival, mund të bëhet këngëtare e njohur.
Fitore Ajdini punon si mësuese në një shkollë në Gjenevë. E rritur bashkë me dy vëllezërit dhe motrën, nën përkujdesjen e nënës së saj, ajo filloi që herët ta gëzojë atë me suksese dhe duke marrë përgjegjësi serioze qysh në moshë të re.
Pyetjes së albinfo.ch rreth zgjedhjes së profesionit të mësimdhënëses, Fitorja që tashmë ka disa vite përvojë profesionale i jep këtë përgjigje: Ideja që të ushtroj profesionin tim në një rreth ku dituria dhe kultura kanë rëndësi të çmimit më të lartë në botë ishte motivi im i parë. Duke i mësuar të tjerët ne mësojmë jashtëzakonisht tërë kohën. Gjithashtu e dua edhe kontaktin me më të rinjtë që janë shpeshherë edhe tërheqës.
Këtë e dëshmoj edhe me faktin që, prej kur kam kryer formacionin praktik në Cayla menjëherë kam filluar të punoj e rregullt në këtë institucion dhe tani jam edhe përgjegjëse klase. Gjatë kohës së studimeve kam punuar këshilltare në shitje, kam kryer punë administrative në një bankë dhe organizma të tjerë ku shpeshherë më angazhonin edhe në korrigjimin e gjuhës frënge mirëpo dëshira që të jem mësuese gjithmonë ka mbetur e paluhatur. Gjatë rrugëtimit shkollor, jeni ndjerë ndonjëherë e diskriminuar për shkak të origjinës suaj?
Personalisht, gjatë shkollimit e formimit tim profesional nuk mund të them se kam vuajtur nga ndonjë formë diskriminimi. Më ka ndodhur të dëgjoj vërejtje që më janë drejtuar, më shumë të natyrës ksenofobe, që synonin komunitetin shqiptar por nuk ishin këto vërejtje që mund të më bëheshin pengesë as në shkollimin tim as në angazhimin tim në punë. Gjithmonë jam ndjerë e barabartë me të tjerët dhe me mundësi të njëjta. Origjina ime shqiptare absolutisht as sot nuk është një e metë.
Rreth përshtypjeve të saj në raport me dallimet që mund të ekzistojnë gjatë shkollimit të fëmijëve me origjinë të ndryshme apo mjedis të ndryshëm social Fitorja për albinfo.ch shprehet: “Nxënësit që vijnë nga mjedise të varfra sociale patjetër që kanë edhe vështirësi më të mëdha për dallim nga të tjerët që vijnë nga mjedise prindërit e të cilëve kanë nivele universitare. Këtë e dëshmojnë edhe statistika të ndryshme. Gjithashtu është e rëndësishme të ceket se edhe shembujt janë të rëndësishëm në shkollimin e një fëmije. Shembujt që ndikojnë tek ata, më të parët janë prindërit, pastaj motrat e vëllezërit e tyre më të rritur me qëndrimin e tyre karshi rëndësisë së shkollimit. Ata që infuencojnë fëmijët janë pra shembujt e parë që ai ka në shtëpi.
Shumica e prindërve me origjinë të ndryshme që jetojnë sot në Gjenevë nuk kanë pasur mundësitë të kryejnë studime ngase kanë pasur një jetë të vështirë dhe të varfër. Ka disa prindër që më flasin se çfarë kanë përjetuar në jetën e tyre. Rrëfimet e tyre janë prekëse sepse ata, shpesh edhe sot, kanë një punë të vështirë fizike e që paguhet pak. Pos këtyre prindërve kemi edhe të tillë që ikin nga lufta ashtu siç ka ndodhur edhe me ne shqiptarët të cilët vijnë në Zvicër për t’ju ofruar ardhmëri më të mirë fëmijëve të tyre. Të gjithë kësaj mandej mund t’i shtojmë edhe përgjegjësitë e rënda që shpeshherë kanë fëmijët për arsye të kontekstit të ngarkuar në familjen e tyre gjë që nuk është pra për t’u habitur pse ata kanë më shumë vështirësi se të tjerët. Pastaj edhe gjuha frënge e folur në shtëpi që nuk zotërohet sa duhet është një faktor që nuk lehtëson pasurimin me shprehje të reja në frëngjisht. Megjithatë, kjo nuk është pengesë që s’mund të tejkalohet. Të flasësh shumë gjuhë është vërtetë një aftësi që mundëson më lehtë mësimin e gjuhëve të tjera.
Sa e njihni dhe e praktikoni ju gjuhën shqipe dhe meqë keni kompetenca pedagogjike a keni njohuri të mjaftueshme që të mund ta ushtroni profesionin e juaj edhe në shqip?
Në familje flas shqip e me të gjithë ata që kanë vështirësi të shprehen në frëngjisht, që do të thotë se nuk kam asnjë problem në komunikim gojor. Kam ndjekur po ashtu kurset e gjuhës shqipe në fillore dy tri vite por ajo kohë nuk më kujtohet shumë. E kam të vështirë të shkruaj në gjuhën letrare në mungesë të studimeve në gjuhën shqipe prandaj them “jo”, nuk mundem të praktikoj mësimdhënien në gjuhën shqipe. Sidoqoftë, të njohësh një gjuhë nuk do të thotë se do të mund edhe t’ua mësosh atë të tjerëve.
Cilat janë raportet tuaja me prindërit shqiptarë, lidhjet e juaja me aktivitetet shqiptare ?
Është interesante dhe shpeshherë edhe të bëjnë të qeshësh reagimet e nxënësve kur kuptojnë se edhe unë jam pjesë e përkatësisë së tyre kulturore. Ndodhë të më pyesin që të them ndonjë fjalë në shqip në shenjë vërtetimi të origjinës sime. Ndodhë që nganjëherë të kemi përshtypjen se kuptohemi mirë mes vete dhe nuk ngurroj të ju them se unë i njoh vështirësitë e tyre, veçanërisht faktin pse prindërit e tyre nuk e flasin mirë gjuhën frënge, pa i gjykuar ata.
Nuk kam pasur asnjëherë vështrim negativ pikërisht pra për faktin se unë e njoh kontekstin e tyre familjar dhe ndaj të njëjtat referenca kulturore me ata. Nxënësit e dinë se nuk do të mund “të anashkalohen” e t’u ikin obligimeve të tyre kur më duhet t’i ftoj prindërit e tyre me të cilët komunikoj shumë thjeshtë e pa pasur nevojë për përkthyes.
E gjithë kjo, në raste të caktuara, me të vërtetë lehtëson punën time. Gjatë mbledhjeve me prindër ka prej atyre që vijnë më me vullnet para kohës së caktuar apo qëndrojnë më gjatë pas saj me qëllim që të komunikojnë sa më qartë me mua.
Pos kësaj shpeshherë bëj shërbimin e përkthyesit edhe për kolegë të mi të cilët kanë nxënës që prindërit e tyre nuk e flasin gjuhën frënge e kjo pra lehtëson procedurën për profesorët dhe përfaqësuesit legalë të nxënësve. Në fakt, jo vetëm që njoh sistemin shkollor dhe normat e promovimit të tij por më ndodhë shpeshherë të njoh rrugëtimin e nxënësit apo personalisht të njihem me prindërit e tyre. Kjo krijon marrëdhënie besimi dhe vetvetiu komunikimi kalon më lehtë.
Sa u përket lidhjeve me aktivitet shqiptare, Fitorja tregon që kur ishte filloriste këndonte në një grup shqiptar dhe paraqiteshin në ngjarje të ndryshme festive në lidhje me kulturën shqiptare. Veçanërisht ajo ka ndjekur shpesh kurset e vallëzimit në grupin e të rinjve të “Rinia Contakt” kur ishte pjesë e Universitetit Popullor Shqiptar ku shumë prej shokëve e shoqeve të saj ndiqnin kurset e rregullta në vallëzim. Momentalisht, Fitorja thotë se i përkushtohet punës së saj ku është e angazhuar 100% dhe nuk i mjafton koha për aktivitete të lira shqiptare.
Çfarë u propozoni ju prindërve shqiptarë që fëmijët e tyre të jenë sa më të suksesshëm në shkollimin e tyre?
Duhet ditur se strukturat shkollore gjenevase organizojnë ndihmë shkollore në disiplina të ndryshme për të ndihmuar nxënësit jashtë orarit të obliguar shkollor e që prindërit duhet më shumë t’i nxisin fëmijët e tyre që ata t’i ndjekin kurset e organizuara pikërisht për të ndihmuar ata kur kanë ndonjë vështirësi. Po ashtu, i mbështes edhe prindërit të ju rrëfejnë fëmijëve të tyre çfarë kanë përjetuar në jetën e tyre me qëllim që fëmijët të njoftohen dhe të kuptojnë fatin që ata kanë që të shkollohen në sistemin shkollor zviceran. Rrëfimet e prindërve shumë shpesh luajnë një rol tejet të rëndësishëm tek fëmijët. Por, mbi të gjitha, suksesi në shkollim varet nga disiplina e çdonjërit që ai ia vë vetes për të punuar. Ajo çka unë këshilloj është vetëm një periudhë që iu mundëson atyre ngritjen e vetëdijes për t’ia arritur qëllimin e dëshiruar. Çka pëlqeni në profesionin e juaj dhe cilat janë vështirësitë e tij?
Ndër vështirësitë e profesionit të saj Fitorja i veçon ato të rendit disiplinor, kryesisht tek nxënësit që mund të disfunksionojnë në klasë. Mandej ajo thekson peshën e punëve administrative siç është p.sh. procedura e zëvendësimit. Në fakt pra, edhe po qe se je në pushim mjekësor, duhet t’i jepen udhëzime me gojë dhe me shkrim mësimdhënësit që të zëvendëson pa marrë parasysh gjendjen shëndetësore. Privilegjet apo pikat e forta te punës sime janë më të shumta thotë Fitorja. Në këtë profesion jemi përherë në një univers studimi, pra, përherë në lidhje me diturinë. Unë mësoj po ashtu nga nxënësit e mi që vijnë nga regjione të ndryshme. Të jesh mësimdhënës do të thotë që asnjëherë nuk ndalesh së mësuari sepse lexojmë, përgatisim privime, sekuenca … Shtjellojmë tema të ndryshme gjatë leximit dhe ballafaqojmë ide. Edhe pse gjithçka nuk është e lehtë me disa mosha të nxënësve, kam ndërrime që pasurojnë, interesante dhe të këndshme. Ajo që më bën të ndjehem e shpërblyer, është kontakti me të rinjtë dhe mundësia që transmetojmë diturinë tek ata. Andaj tani për tani nuk besoj se mund të ndërroj një ditë as profesionin që kam. Cila është porosia e juaj?
Fëmijëve dhe prindërve shqiptarë do të ju thosha që gjuhën dhe kulturën e tyre ta marrin si një forcë. Të njohësh dhe të bësh të ta njohin origjinën që ke, është tejet e dobishme në formimin e identitetit dhe zhvillimit personal të çdonjërit prej nesh. Gjuha shqipe me karakteristikat e saj të veçanta dhe e lashtë le të ruhet duke u përpjekur që atë ta praktikojmë sa më rregullisht që është e mundur.
Jetëshkrim
33 vjeçare, e lindur në Kumanovë, Maqedoni
Nga viti 1989 jeton në Gjenevë
Shkollimin fillor e të mesëm (kolegj 2004) në Gjenevë
2009 Bachelor në Fakultetin e gjuhëve: historia e religjioneve dhe literarura franceze
2011 Master në letërsi
2012 angazhohet në mësimdhënien e gjuhës frënge në Ciklin e orintimeve Cayla
2011 Studime ne Institutin universitar të formimit të mësimdhënësve ( IUFE)
2012 Didaktika e frëngjishtes në zotërimin universitar disiplinor për shkollimin e mesëm (MASE 2)
Besim Halimi është njëri nga parukierët më të suksesshëm në Zvicër dhe në diasporën shqiptare. Halimit i cili jeton dhe vepron në Zvicër ka qenë gjashtë herë fitues i Oscar-it për flokë, derisa tashmë do të jetë në jurinë profesionale në Vjen të Austrisë.
“Kam marrë ftesë nga firma Schwarzkopf Professional, që më 23 janar të jem në Vjenë të Austrisë, ku do të jem pjesë e jurisë për të përzgjedhur Oscar Austrian Hairdresser të vitit 2017-të. Jam pjesë e jurisë profesionale të të gjitha kategorive dhe kjo gjë më bën të ndihem shumë krenar dhe i lumtur që si shqiptar do të vlerësoj punën e floktarëve austriakë”, ka thënë ai për “KultPlus”, përcjell albinfo.ch.
Ai ka shtuar se se pas ndarjes së këtyre çmimeve më 23 janar, me datën 23 prill do të mbahet ceremonia ku fituesit do t’i marrin trofetë e Oscar Austrian Hairdresser për vitin 2017-të, në Vjenë.
Kujtojmë se Besim Halimi, ka sallonin e tij në Zvicër dhe është një ndër parukierët më të suksesshëm shqiptarë në diasporë.
Shumë shqiptarë në diasporë janë shumë të suksesshëm. Ata janë të suksesshëm jo vetëm në shëndetësi, sport, kulturë, por edhe sektorë tjerë. Njëri ndër ta është Dashi Krasniqi, i cili vepron në Gjermani, raporton albinfo.ch.
Krasniqi (41-vjeçar) me profesion është floktar dhe atë i shumë yjeve botërore, shkruhet në një artikull të ‘Bild.de’.
41-vjeçari ka lindur në Hagener, por me origjinë është nga Kosova. Ai ka dy filiale në Dusseldorfer – Gratenberg dhe Quartier Le Flair.
Ai ka shumë kliente të “Victoria Secret”, por modele të famshme si Toni Garrn (24) e Nadja Auermann (45), si dhe aktoret e njohura Milla Jovovich (41) dhe Christine Neubauer (54).
“Shumë yje më shkruajnë kur vijnë këtu, ose unë u telefonoj kur jam në Berlin ose Munich”, ka thënë shqiptari, babai i dy fëmijëve. Por, edhe ai kur shkon në revy të modës, rezervohet nga yje botërore.
Është vetëm katër-vjeçar, por është një top model shumë i njohur. Madje, me këtë profesion ka filluar të merret më herët dhe është emër i njohur në modelizëm. Ky Ardi Klimenta, raporton albinfo.ch.
Ardi është një fëmijë shumë i kërkuar në Evropë nga dizajnerë të huaj, kurse tani është bëri i njohur edhe në Kinë.
Ardi jeton me familje në Zvicër dhe ende nuk ka shkelur në Kinë, por megjithëse këtë, fotot dhe emri i tij së bashku me karrierën dhe famën e tij po flitet e shkruhet edhe në mediat kineze, madje duke e krahasuar me stil edhe me David Bechkam, pavarësisht se me krenari e themi se ai është fëmija i madh i prindërve shumë simpatik shqiptarë, transmeton lajmi.net.
Melani Alilaj është studente në Shkollën e Lartë Pedagogjike, e njoha në Konferencën kushtuar mësimit plotësues të gjuhës shqipe mbajtur para pak ditësh në Cyrih, në cilësinë e pjesëmarrëses theksoi rolin dhe vlerën e gjuhës amtare shqipe në përvojën e saj si nxënëse. Kaq është pak për të trokitur e hyrë “me ndrojtje “ në portën e jetës së vashës shqiptare, lindur dhe arsimuar në Zvicër. Ja disa copa të shkëputura nga bashkëbiseda e një ditë dhjetori me mësuesen e ardhshme të gjermanishtes dhe admiruesen e gjuhës shqipe që me punën e palodhur dhe suksesin e arritshëm lëshon “rreze të arta” në shoqërinë e pritëse.
Kush është Melani Alilaj ?
Unë jam një vajzë shqiptare, bijë e një familje mërgimtarësh të ardhur nga Kosova në Zvicër, pra në Kantonin e Cyrihut. Këtu u linda dhe u rrita. Jam 24 vjeçe. Jam studente në Shkollën e Lartë Pedagogjike, drejtimi gjuhësor, viti i katërt përfundimtar – Master, saktësisht ky drejtim më përgatit për mësimdhënie në shkollën sekondare apo për klasat 7-9.
Si të duket jeta në studime?
Jeta në institucione studimore është e këndshme sepse merr gjithnjë dije, mundohesh të përgatitesh për një profesion që më vonë dijen tënde e përcjell tek brezat më të rinj.
Përveç se je një gjermanishtfolëse e rrjedhshme, ti e flet mirë edhe gjuhën shqipe. Nga ky kujdes?
Po. Unë flas shqip, gjermanisht, anglisht, frëngjisht dhe në gjimnaz kam mësuar edhe gjuhën latine. Sa i përket gjuhës shqipe në shtëpi flasim gjithmonë shqip. Fjalët e mia të para i thashë në gjuhën e nënës dhe kështu derisa fillova klasën e parë. Aty fillova të shkruaj e të lexoj gjermanisht. Fati më buzëqeshi kur qëlloi të ketë edhe shkollë shqipe me mësim plotësues në Cyrih dhe krahas shkollës së obligueshme fillova edhe mësimin shqip nga klasa e parë deri në mbarim, te mësuesi Naser Ulaj. Ndjej krenari se krahas gjermanishtes e zotërojë shumë mirë gjuhën shqipe. Mësimin shqip e kam përforcuar duke lexuar tregime në gjuhën shqipe. Për këtë e falënderoj nënën time që më ka kushtuar kaq shumë kujdes për gjuhën shqipe dhe kulturën time shqiptare!
Çfarë do të thotë të dish shumë gjuhë?
Shumë gjuhësia për mua është e rëndësishme për disa arsye: Së pari mund të komunikojë me shumë njerëz që nuk e flasin gjuhën time. Në radhë të dytë më pëlqen të njoh kulturat tjera gjuhësore në shoqërinë ku jetoj. Gjithashtu më pëlqen të studioj dhe krahasoj strukturat e gjuhëve të ndryshme. Prandaj gjuha shqipe ka lidhje me gjuhet latine ndonëse pak. Fare në fund është hobi im udhëtimi nëpër botë që të eksploroj kulturat e panjohura.
Mund të më flisni më gjerë pse kishte për ty rëndësia e mësimit plotësues të gjuhës shqipe?
Për veç atyre që thash më lart, gjuha shqipe është e pasur me 36 tinguj dhe shkronja, më ka lehtësuar në shqiptimin e drejt të disa tingujve te gjuhët e huaja si në: anglisht, frëngjisht dhe të gjuhës latine. Natyrisht në formimin tim ka ndikuar përgatitja e lartë arsimore në SHL Pedagogjike sepse aty është vendi i diturisë.
Por është shumë me rendësi qe fëmija të mëson gjuhen e nënës sepse kjo është baza për gjuhë tjera. Gjithashtu ka rëndësi në shoqërimin dhe kontaktet mes fëmijëve shqiptarë sepse këtu ka një rreth me edukim me etni nga më të ndryshmet. Veç kësaj, fëmijët nuk e harrojnë prejardhjen e familjes dhe kulturën të cilës i përkasin.
Çfarë do t`u transmetoje nxënësve shqiptarë në Zvicër?
Do tu uroja çdo të mirë në mësimet e tyre të përditshme. Do të u dëshiroja nga zemra që ta flasin me dëshirë gjuhën shqipe, të shkojnë në shkollë për ta mësuar gjuhën shqipe krahas gjermanishtes apo frëngjishtes sepse gjuha e amtare vetëm se u ndihmon, në asnjë mënyrë nuk është pengesë. Megjithatë, rolin kryesor në mësimin e gjuhës shqipe e kanë prindërit e fëmijëve.
Elbenita, një zonjë elegante, e buzëqeshur dhe përplot sharm, ashtu siç prezantohet edhe në skenë, pa hezituar, ndan me ne kohën para përgatitjes së valixhes për t’iu kthyer punës së saj në Frankfurt. Zëshëm dhe herë-herë përplot humor, ajo rrëfen rrugëtimin e saj nga Kosova deri tek skenat e operave më të njohura fillimisht në Gjermani për të vazhduar tutje me hapat e saj të sigurt ecjen në skena të tjera evropiane.
Albinfo.ch: Pse nuk keni zgjedhur të këndoni muzikë të një zhanri tjetër meqë keni mjete të sigurta por zgjodhët të bëheni soprano?
Elbenita Kajtazi: Të kesh zërin nuk është e mjaftueshme që t’i hidhesh muzikës dhe skenave artistike për të qenë vetvetja. Tek ngjarjet e operave klasike gjej veten. Aty mishërohem me rolin e personazheve që luaj. Gjithçka rreth këndimit në opera lidhet me zërin që kam, karakterin tim, dashurinë për notat dhe vetëm këtu mund të shprehem ashtu siç dëshiroj. Në opera jam vërtetë Elbenita që kam ëndërruar të jem edhe pse ky zhanër i muzikës në rrethin në të cilin jam rritur ishte i largët në mos të them tejet i panjohur. Një vit isha pjesë aktive në shkollën “Rock school” në qytetin e lindjes, (Mitrovicë) ku kryesisht dominonte roku anglo-amerikan por nuk e kam gjetur veten time aty dhe jam larguar.
Opera, një art i panjohur në rrethin e juaj! Kush ishin adhuruesit e parë që në të ardhmen e shihnin Elbenitën soprano?
Gjatë kohës së luftës në Kosovë, unë së bashku me familjen kishim gjetur strehim në Shqipëri. Isha vetëm 7 vjeçare. Në “vallen” e rritës sime, në mesin e shumë fëmijëve të tjerë që konsideroheshim refugjatë lufte, sikur ata edhe unë kisha ëndrra dhe përplot dëshira. Kur ishim në një vend të ngrohtë të gjithë fëmijët së bashku, aty ku nuk na mungonte buka dhe dashuria e prindërve, i kalonim ditët duke lozur. Pa e kuptuar fare që babai im kishte filluar të më përcjell më për së afërmi, unë me shokët e mi të lojës “vajin e burrave e kisha shndërruar në këngë”! Në fakt, babai im kishte zbuluar në mua vajzën e tij me një zë magjeps që ia zbukuronte ditët e rënda jashtë Kosovës. Unë këndoja në “çmendurinë” time përderisa të rriturit qanin. Sapo u kthyem, pas luftës, në çdo koncert shkolle apo në organizime të tjera artistike në qytetin e lindjes, babai më prezantonte dhe unë përplot kënaqësi ngjitesha shkallëve të spektakleve të ndryshme dhe këndoja.
Po pastaj…?
Kur kam mbaruar shkollën fillore, Merita Avdyli, një këngëtare e muzikës së lehtë nga Mitrovica e cila kishte pasur rast të më dëgjonte tek këndoja, më këshilloi që të regjistrohem në Fakultetin e muzikës në Prishtinë, në solokëndim. Ashtu edhe bëra dhe fare nuk pendohem! Më ka rënë mirë apo jo? (qeshet dhe na pyet, e lumtur Elbenita). Do t’i jem mirënjohëse tërë jetën asaj dhe babait tim. Pa ata dy, sot, nuk besoj se do të isha kaq krenare para jush.
Ç’ rrugëtim keni bërë në profesionin tuaj pas përfundimit të studimeve në Prishtinë?
Pas përfundimit të studimeve në Prishtinë isha anëtare e Filarmonisë së Kosovës me të cilën kemi pasur mundësi herë-herë t’i prezantohemi edhe publikut jashtë shtetit tonë. Gjatë një udhëtimi në SHBA, kur unë isha atje mysafire, kam takuar profesoreshën e aktrimit Vera Calabria e cila “u dashurua” në zërin tim dhe më premtoi se do të interesohej për mua. Pas pak, ajo më shtyu të konkurroja në një audicion në Deutsche Oper Berlin dhe aty ia arrita të kaloj provimin me sukses ku më pas kam nënshkruar një kontratë pune 3 vjeçare. Gjatë kësaj periudhe kam qenë pjesëmarrëse e më se 100 shfaqjeve operistike dhe kam garuar po ashtu në disa të tjera.
Ku jeni shpërblyer?
Isha kosovarja e parë në Festivalin më të njohur botëror të muzikës klasike “Salzburger Festspiele” në Austri. Kam kënduar përkrah tenorit të famshëm botëror Placido Domingo, në shfaqjen e kompozitorit francez Massenet Thais. Isha jashtëzakonisht e vlerësuar në koncertin final të artistëve të rinj të këtij festivali ku dhe kam marrë kritikat më pozitive të asaj mbrëmje dhe nga media të shtypit austriak, p.sh. “Die Presse” etj. Në Berlin po ashtu jam shpërblyer me tri çmime. Në garën ndërkombëtare te Riccardo Zandanou isha po ashtu e shpërblyer. Nga kjo kam arritur të nënshkruaj edhe kontrata të tjera si për shembull një me Korenë e Jugut dhe një tjetër me Brazilin.
E sot, ku punoni?
Momentalisht jetoj në Gjermani dhe kam një kontratë pune të lidhur me teatrin “Aalto Musiktheater”, Essen ku pres me padurim të debutoj me rolet më të mëdha operistike që një soprano mund t’i këndojë. Kështu, në operën “Traviata” do të luaj rolin e Violetta-s, në “La Boheme” atë të Musseta-s, në operën “Hänsel und Gretel do të luaj Gretel, në “Die Zauberflôte” (Fyelli magjik) luaj Panina, në Turanolet-Liu, në Fliendermans fo të luaj Adele e shumë role të tjera.
Jeni shpesh në udhëtim jashtë Gjermanisë?
Për një fillim të tillë çfarë unë e kam, mund të them se po. Gjermania është e madhe dhe shëtisim me shfaqjet tona anekënd shtetit gjerman. Mandej, edhe kontrata që kam bërë me “Grand Téâthre” të Gjenevës ku luaj në shfaqjen “Pulcinella” në tetor e nëntor 2016 dhe në qershor të vitit 2017, më bënë të lëviz edhe jashtë Gjermanisë dhe të qëndroj javë të tëra në Gjenevë për përgatitje. Në vitin 2017 do të udhëtoj edhe në Brazil ku do të luaj në operën “San Pedro” në San Paolo. Jam jashtëzakonisht e lumtur të luaj në këtë operë braziliane. Së shpejti do të shkoj edhe në Kosovë, në Prishtinën time ku do të luaj përsëri në Filarmoninë e Kosovës.
Ne për albinfo.ch kemi marrë edhe mendimet e disa pjesëtarëve të publikut në mbrëmjen e dytë të “Pulcinela”. Ishin të mahnitur të gjithë nga zëri dhe qëndrimi juaj tejet tërheqës në skenë. Si arrini të komunikoni me kolegët tuaj? Flisni frëngjisht?
Çdo rol që luaj duhet edhe ta kuptoj patjetër. Në opera këndojmë në gjuhë të ndryshme, italisht, gjermanisht e kësaj radhe kam kënduar edhe në frëngjisht. Tekstin në frëngjisht e kisha të lehtë ta kuptoj të përkthyer në një gjuhë tjetër që unë e zotëroj. Përveç gjuhës amtare njoh edhe gjuhën angleze, italiane dhe atë gjermane. Kohëve të fundit jam duke e mësuar edhe gjuhën frënge duke e pasur shumë të qartë se theksimi i tingujve në opera është jashtëzakonisht i rëndësishëm dhe nuk dua të humb asnjë shans për shkak të mosnjohjes së gjuhëve.
Mbani kontakte të ngushta me Kosovën?
Patjetër. Unë nga Kosova kam ardhur në moshë madhore në Gjermani, gjithçka që më karakterizon është dashuri e atdheut tim. Atje kam filluar ABC-në e shumëçkaje në jetë. Gjermania vetëm më ka ndihmuar të përforcoj aftësitë e mia në lëmin e muzikës. Shumë thjesht: unë kam ardhur të punoj këtu ashtu siç vinin dikur prindërit tanë që të bëjnë punë të ndryshme për të përmirësuar kushtet ekonomike të jetës së tyre dhe familjarëve të tyre. Unë në opera të ndryshme ushtroj pra profesionin tim dhe kam një rrogë. Në Filarmoninë e Kosovës të ardhurat janë tejet të ulëta për jetën e artistëve. Shpresoj shumë që edhe ata të mund të jetojnë si unë kudo që të jenë.
Në kohën e lirë, çka lexoni më shumë?
Unë pothuajse nuk kam kurrë kohë të lirë! (qeshet Elbenita). Meqë jam shumë shpesh në shfaqje dhe luaj role të ndryshme, unë patjetër duhet t’i mësoj ato përmendësh dhe meqë janë në gjuhë të tjera më duhet t`i lexoj ndoshta tri herë më shumë se sa të ishin tekste në gjuhën shqipe. Por lexoj edhe libra dhe artikuj të ndryshëm nga aspekti profesional imi. Megjithatë Ismail Kadarenë e mbaj përherë ndër shkrimtarët më të pëlqyer dhe më të medhenj që unë i konsideroj.
Po meqë nuk jeni në gjirin familjar, i bëni vetes dreka e darka shqiptare?
Gatimin e kam pasion të dytë pas muzikës! Keni parë ju shqiptare të moshës sime që s’di të gatuaj? (pyet dhe qeshet Elebenita). Përgatis kuzhinë jo vetëm nga vendi im por kur kam kohë kënaqem duke ushtruar edhe receta të ndryshme të kulturave të tjera. Ejani në Gjermani dhe binduni, na thotë ajo duke qeshur.
Elbenita, në rolet më të mëdha që mund t`i ketë një soprano
Momentalisht jetoj në Gjermani dhe kam një kontratë pune të lidhur me teatrin “Aalto Musiktheater”, Essen ku pres me padurim të debutoj me rolet më të mëdha operistike që një soprano mund t’i këndojë. Kështu, në operën “Traviata” do të luaj rolin e Violetta-s, në “La Boheme” atë të Musseta-s, në operën “Hänsel und Gretel do të luaj Gretel, në “Die Zauberflôte” (Fyelli magjik) luaj Panina, në Turanolet-Liu, në Fliendermans fo të luaj Adele e shumë role të tjera.
Besa Neziri-Rugova është një kreatore nga Kosova shumë e suksesshme në Nju Jork, SHBA. Ajo ka linjën e saj në Nju Jork si dhe studion në Prishtinë, ndërsa është shumë e njohur në skenën ndërkombëtare, por në atë kosovare. Besa, në një intervistë për ‘Albinfo.ch’, tregon për rrugën që kishte si kreatore, sukseset dhe sfidat me të cilat është përballur, si dhe planet për të ardhmen.
Albinfo: Fillimisht Besa a mund të na tregoni për rrugën tuaj si kreatore? Si ka qenë në fillim dhe me çfarë vështirësish je përballur?
Besa Neziri-Rugova: Ky profesion në një formë ose tjetër ka qenë pjesë e jetës sime qysh nga fëmijëria. Por profesionalisht rrugëtimi im si kreatore filloi me fillimin e studimeve në ‘Parsons School of Design’, këtu, në Nju Jork. Kjo është një shkollë mjaft prestigjioze dhe rigoroze, prandaj studimet nuk ishin aspak të lehta. Gjithashtu është edhe shkollë mjaft e shtrenjtë kështu që më është dashur që të punoj edhe gjatë studimeve, me orar të plotë përfshirë dhe vikendet, ndërkohë që edhe në shkollë isha studente me orar të plotë. Kjo ka qene pjesa më e vështire, për shkak se më duhej ta ndaja kohën me shumë precizitet dhe të kalkuluar mirë, në mënyrë që të arrij t’i mbuloj të gjitha. Jo rralle herë bëja vetëm nga 3 orë gjumë.
Sa është e vështirë që një kreatore nga Kosova të depërtojë në arenën ndërkombëtare?
Nuk mendoj qe kam hasur në ndonjë vështirësi të veçantë që do të lidhej me faktin që jam nga Kosova. Kjo industri është e vështirë për të gjithë dizajneret, ngado qofshin ato sepse nuk mjafton vetëm talenti për të arritur suksese. Janë shumë faktorë që e bëjnë këtë fushë mjaft sfiduese.
Sfidat e saj
Cilat janë sfidat me të cilat ballafaqoheni ju, dhe artistët kosovarë?
Një sfidë që mund ta veçoj që e kam hasur si artiste e huaj në një vend të huaj është ndoshta fillimi i një jete të re në një vend me kulturë e gjuhë krejt ndryshe, me një sistem shkollor shumë ndryshe prej vendit nga vij unë. Por, unë besoj që këto janë vështirësitë që i has çdokush që fillon një jetë të re në një vend të huaj, e jo domosdoshmërisht vështirësi si artiste që vij nga Kosova.
Çka e bën të suksesshme një kreatore?
Për të qenë kreatore e suksesshme, nuk mjafton vetëm ngritja profesionale. Ka disa komponentë që janë të domosdoshëm për një kreatore. Pasioni, është faktori numër një. Pastaj puna dhe përkushtimi i pafund, dëshira për të mësuar dhe për t’u përmirësuar çdo ditë. Kreativiteti, shpirti i lirshëm artistik, si dhe aftësitë e mira komunikatave dhe të biznesit, të gjitha këto janë faktorë që veprojnë së bashku për të siguruar suksesin e një kreatoreje.
E pasionuar pas profesionit të kreatores së modës
Sa e bën me pasion këtë punë?
Për të qenë i suksesshëm në çdo punë nevojitet pasion. Pasioni te jep zell, motivim, dhe shtytje! Siç thoshte edhe Martin Luther King: Nëse njeriu është edhe pastrues i rrugëve, ai duhet të fshijë rrugët, sikurse Mikelangjelo pikturonte, e Betoveni kompozonte, ose sikurse Shekspiri shkruante poezinë. Edhe unë shkrij shpirtin në punët e mia. Dhe kushdo që blen një veshje nga brendi im, ka blerë edhe një cope shpirti dhe shumë dashuri prej meje si artiste!
Cilat kanë qenë sukseset tua deri më tani dhe cilat janë synimet për të ardhmen?
Për mua sukses është mundësia për të ushtruar profesionin tim lirshëm dhe për të krijuar pa kufizime ato që i dua. Formimi i linjës sime në Nju Jork dhe hapja e studios sime në Prishtine, pastaj krijimi i një klientele të besueshme me shije të rafinuar dhe që i beson punës sime janë disa nga ato që unë i quaj sukses. Unë besoj në suksesin me bazament dhe themel të fortë, e jo në atë të ndërtuar brenda natës, prandaj me hapa të ngadalshëm, por të sigurt po e ndërtoj karrierën time. Kam shumë plane dhe projekte për të ardhmen në të cilat punoj çdo ditë me shumë dashuri
Mesazhi i Besës për diasporën
Mesazhi im për diasporën shqiptare nëpër botë është që mos të lejojnë që frika nga asimilimi, të ju pengojë në integrimin në shoqërinë dhe vendin ku ata jetojnë. Të jesh pjesë e një shoqërie tjetër nuk domethënë që të harrosh gjuhën dhe prejardhjen, por vetëm çka e pasuron njeriun. Gjithashtu ju uroj shumë shëndet e suksese kudo që janë, dhe shumë kurajë për të ndjekur ëndrrat e tyre, sepse nuk është e lehtë të startosh një jetë prej fillimit në një vend me kulturë, gjuhë e zakone krejt tjera!
Të shtunën në orët e para të mëngjesit është zgjedhur, në Cyrih të Zvicrës në klubin Rinora 4, vajza më e bukur e botës shqiptare. Në garë për këtë titull kanë qenë 23 vajza, të ardhura nga shumë shtete të Europës.
Me Medina Hajrajn shqiptarët kanë vajzën më të bukur shqiptare në botë. Përcjellësja e parë u zgjodh Ornela Nikolli nga Shqipëria, ndërsa percjellësja e dytë, vajza me prejardhje nga Prishtina, Kosovare Halimi, e cila poashtu jeton në Suedi.
Medina Hajraj është një vajzë e re me prejardhje nga Prishtina që jeton në Suedi. Me vetëm 17 vjet ajo ka lënë mbrapa 22 finalestet e tjera shqiptare në garën e spektaklit të bukurisë, “Mis shqiptarja në botë”. Ky event është organizuar sivjet për herë të parë nga shtëpia e modës „Gecaj fashion grup“ bashkë me diskotekën më të madhe shqiptare, “Rinora 4” në Cyrih
Medina ka deklaruar për albinfo.ch menjeherë pas spektaklit të bukurisë, se ndjehet shumë e lumtur që kurora e parë e flakëruar në ari për “Mis shqiptarja në botë”, do të qëndrojë mbi kokën e saj. „Ka pasur një konkurrencë të fortë, të gjitha vajzat kanë pasur një bukuri unike, por në fund unë dola e para“, tha ajo për albinfo.ch.
E pyetur nga albinfo.ch rreth përvojës që ka fituar në këtë spektakël, ajo ka thënë „Ka disa muaj që angazhohem si modele dhe ky pasion për foton dhe për skenën më ka bërë të ndjehem mirë. Pjesëmarrja ime në spektalin e vajzës më të bukur shqiptare në botë ka qenë një eksperiencë shumë e madhe dhe producenti Ilir Geci ka bërë një punë madhështore“.
17 vjeçja që mbante numrin 17 gjatë sfilatës, është gjimnaziste në drejtimin ekonomik në një qytet të vogël të Suedisë. Krahas modelimit, ajo ka thënë se është e interesuar edhe për biznes. „Jam shumë e interesuar për biznes dhe dua të kem një kompani timen“, deklaron ajo ekskluzivisht në një intervistë për albinfo.ch.
Vajza e re krenare që dukej shumë e hareshme pas kurorëzimit, forcën e suksesit e bazon në mendimin pozitiv e duke besuar në të.
„Unë jam një vajzë që mendoj gjithmonë pozitivisht dhe që besoj në suksesin“, thotë “Mis shqiptarja në botë”, e cila nuk e fsheh krenarinë që është shqiptare.
„Jam shumë krenare që jam shqiptare dhe unë besoj thellë se me bukurinë shqiptare nuk ka askund në botë“, thotë vajza, tani edhe zyrtarisht, më e bukur shqiptare e rrethuar nga njerëz entuziazst për të shkrepur një selfie me mis shqiptarja në botë.
Që modelistët, nga pistat e modës të kalojnë në rolin e DJ-ve nuk është patjetër ide e mirë. Por te rasti i Edison Kelmendit duket se kjo po funksionon mrekullueshëm.
Ata dy janë të ndryshëm sa s`ka: njëri ka flokë bionde e të gjata, është 48 vjeç dhe fiton dhjetëra miliona me “lojën” me pllaka e tjetri ka flokë të zinj, shenja dalluese e tij është ngjashmëria me Gjejms Dinin (James Dean), ka 24 vjet dhe është familjarizuar me pistat e mnodës, shkruan blick.ch. I pari është ylli i njohur francez David Guetta dhe i dyti, modelisti nga Cyrihu me rrënjë shqiptare, Edison Kelmendi. Të mërkurën ata do të ishin së bashku në koncertin e David Guettas në Hallenstadion të Cyrihut. Kelmendi, me emrin e tij specifik si DJ: Edison K.
“Është nder i jashtëzakonshëm për mua. Qysh tash kam emocione”, thotë Edison K., i cili falë lidhjeve të mira dhe fatit të madh e ka fituar këtë shans, transmeton albinfo.ch. Me muzikë ai është lidhur falë babait të tij i cili ka qenë një DJ i pasionuar. Qysh si fëmijë unë dëgjoja gjithmonë muzikën e tij. Dhe muzika gjithnjë bën pjesë në jetën time”.
Ndonëse ka mjaft emocione, Edisoni shpreson të mos e humbasë “dheun nën këmbë”. Këtë besim ia shton familja e cila do të jetë e pranishme në koncert.
Edinson Kelmendi ka sfiluar për shumë shtëpi prestigjioze të modës, si “Versace”, GUESS”, “Gassmann”, “La biostethiqua” dhe “Talamonti show”, etj, shkruan albinfo.ch.
Edison Kelmendi, i lindur në Gjakovë, por që prej moshës 1-vjeçare jeton në Zvicër. Tani ai jeton me familje në Cyrih të Zvicrës.
24-vjeçari nga Gjakova udhëton shumë nëpër qendrat më të rëndësishme botërore të modës, ndërsa e ka hobi futbollin, por ka dëshirë të lexojë dhe të dëgjojë muzikë.
I dënuar me pesë vjet burg për një numër deliktesh si detyrim, vjedhje dhe grabitje me armë, reperi nga Cyrihu, Besian Kacorraj i njohur me emrin artistik “Besko” e kishte me kohë edhe dënimin me dëbim në vendin e prejardhjes, në Kosovë. Por megjithatë, lajmi për dëbim i ka ardhur shumë shpejt, ankohet ai: vetëm një ditë para datës së caktuar për të lëshuar Zvicrën, thotë ai në një intervistë që i ka dhënë nga Kosova, gazetës 20minuten.
Sidoqoftë, Besko ka udhëtuar të premten në Kosovë dhe atje, siç e thotë në intervistë, ndjehet “si në një ëndërr të keqe”, transmeton albinfo.ch. “Këtu nuk njoh askënd! Duhet të shikoj se ku do të fle dhe si do t`ia bëj për mbijetesë financiare”. Shtëpia e gjyshërve të tij është djegur në luftë.
Ai është tmerruar kur ka kuptuar se me vendimin për dëbim i është shqiptuar masa e ndalimit të hyrjes në Zvicër dhe në gjithë zonën e Shengenit për pesë vite. Sipas tij, kjo masë nuk është humane kur dihet raporti i tij i ngushtë me të birin një vjeçar që e ka lënë në Zvicër.
Besko e pranon se, kur i ka ardhur urdhëresa që të nesërmen duhej të udhëtonte për në Kosovë, ai ishte fshehur për një kohë pasi që duhej të kujdesej për të birin, përcjell albinfo.ch. Pastaj është paraqitur në polici dhe ka marrë aeroplanin e parë për në Prishtinë.
Avokati i tij thotë se vendimi për dëbim, formalisht është korrekt por nga ana njerëzore është dashur të ketë më shumë maturi. Kjo sepse, sipas tij, Besko ka bërë gjithë atë që mund të pritet nga një ish delinkuent, në drejtim të risocializimit të tij. Ai ka shkruar edhe tekste këngësh ku e ka shprehur pendimin për të kaluarën e tij delikuente.
Është 22 vjeçare, e lindur në Gjakovë por që nga fëmijëria jeton në Francë (Marseille). Bëhet fjalë për aktoren dhe modelen e njohur në Francë, Kleofina Pnishi. Kleofina për revistën “albinfo.ch”, flet për përvojën dhe suksesin e saj në fushën e modës dhe aktrimit. Që në moshë të vogël, ajo ka imituar personazhe të filmave dhe njerëz që e rrethonin. Aty ka kuptuar edhe prirjen për aktrim. Idhulli i saj është Angjelina Xholi, ngase thotë se gjithmonë ka qenë dhe akoma është një artiste realiste.
Albinfo.ch: Keni luajtur në shumë filma dhe seriale të ndryshme franceze. Mund të na i përmendi disa prej tyre dhe a keni pasur vështirësi për të arritur deri aty ku jeni?
Kleofina Pnishi: Kam luajtur në serialin “Plus belle la vie” dhe “Petits secrets entre voisins”. Po ashtu kam qenë pjesë e filmave “Les meurtres du Mont Ventou” dhe “Le mystere du lac”. Të them të drejtën, për mua nuk ka qenë e vështirë të arrij deri këtu, sepse që nga audicioni i parë jam pranuar për të luajtur në film, ndonëse këtë ëndërr e kisha që në fëmijëri.
Cili do të ishte roli në një film të cilën do ta kishe refuzuar?
Para një viti kisha një ofertë për të luajtur në një film të madh, xhirimet e të cilit do të fillojnë në vitin 2017. Ishin disa skena të cilat unë nuk e ndjeja vetën ende komode për të luajtur në to. E refuzova ngase nuk bëj asgjë nëse nuk e ndjej me zemër.
Me cilin aktor do të kishe dëshirë të jesh partnere në një film?
Adrien Brody, është aktori im i preferuar dhe do të dëshiroja që të jemi partnere e tij në një film.
Përveç aktrimit ju merreni edhe me modelim. Si u hapën dyert e modës për ty?
Faktikisht me modelim kam filluar të merrem para se t’ia filloj me aktrim. Në vitin 2014 fitova një konkurs për fotogjeni, pjesë e të cilit ishin 2500 vajza. Që nga ai shpërblim, mora oferta të ndryshme nga kompani të shumta të modës në Francë.
Të jesh modele është gjë e bukur, por edhe sfiduese, apo?
Sfida më e madhe është ngase modelizimi bazohet edhe në pamjen fizike. Normalisht se duhet të kesh kujdes dhe të jesh gjithmonë në top formë, pasi që konkurrenca është shumë e madhe në këtë fushë.
Cilat janë disa nga eksperiencat tuaja në fushën e modës?
Kam eksperienca shumë të mira, sidomos tek pjesa e udhëtimeve të ndryshme. Kam mësuar shumë për veten time dhe kam fituar vetëbesimin i cili më kishte munguar.
Mes aktrimit dhe modelimit, cilën e zgjidhni?
Pa asnjë hezitim, aktrimin. Është pasioni im i parë dhe nuk ka ndryshuar në asnjë moment të jetës.
A fitohet nga modelimi?
Kjo varet nga kontrata që e ke. Në përgjithësi fitohet mirë, edhe pse është një punë jo aq e lehtë.
Në setet tuaja fotografike nuk shohim shumë foto të zhveshura. A mund të jesh modele e njohur edhe pa u zhveshur?
Patjetër se mund të jesh modele e njohur edhe pa u zhveshur. Kjo varet për çfarë produkti apo çfarë reklame punon. Po ashtu varet edhe nga kriteret e modeles se çfarë pranon dhe çfarë refuzon.
Çfarë studioni?
Kam diplomuar Bachelor këtë vit për marketing dhe gazetari në Francë.
Pika jote më e fortë?
Besoj se është qëndrueshmëria. Nuk heq dorë në asnjë moment nga ëndrrat dhe synimet e mia.
Çfarë të karakterizon tjetër ty, Kleofina?
Guximi, pozitiviteti dhe aftësia e komunikimit me njerëz.
Pushimet verore thuajse çdo vit i kaloni në Kosovë. Çfarë ju tërheq më së shumti në Kosovë?
Më tërheq vendlindja ime dhe origjina ime. Në Kosovë jetojnë edhe një pjesë e familjes time dhe së bashku me familje sa herë të gjejmë mundësi shkojmë për vizitë.
Shkruani dhe flisni shumë rrjedhshëm gjuhën shqipe. Si keni arritur ta ruani duke jetuar larg vendlindjes.
Për këtë meritat i ka babai im. Ai ka bërë gjithçka për të ruajtur gjuhën shqipe. Sa herë që të kemi pushime, shkojmë në Kosovë. Në shtëpinë time në Francë, flitet vetëm shqip. Mendoj se është shumë më rëndësi për ne si popull, ta ruaj gjuhën shqipe.
Të flasim pak për dashurinë…
(qesh) Mund të flasim atëherë kur do ta kem një të dashur.
Meqë me pak fjalë na e mbylle këtë kapitull, atëherë na trego se çfarë bën në kohën e lirë?
Shikoj filma në kinema me shoqëri apo lexoj. Kohëve të fundit kam filluar edhe të shkruaj. Më pëlqen të dal të ec më qenin tim, janë momente qetësie dhe relaksimi për mua. Mundohem të mos më kaloj një ditë si monotone, dëshiroj të bëj aktivitete të ndryshme.
Cilat janë projektet e afërta tuaja dhe planet për të ardhmen?
Në tetor do të udhëtoj për Nju Jork për disa projekte. Në prill të vitit të ardhshëm do të kem xhirime për një film në Tiranë, ndërsa planet e tjera dua t` ia lë të ardhmes.
Në shtëpinë tonë, në Marsej, flitet vetëm shqip!
Kleofina e flet dhe shkruan mjaft bukur shqipen, ndonëse është rritur jashtë vendit. “Për këtë meritat i ka babai im. Ai ka bërë gjithçka për të ruajtur gjuhën shqipe. Sa herë që të kemi pushime, shkojmë në Kosovë. Në shtëpinë time në Francë, flitet vetëm shqip. Mendoj se është shumë me rëndësi për ne si popull, ta ruaj gjuhën shqipe.
Jeton Hysaj i njohur në Zvicër si Tele Toni tash e sa kohë është bërë shumë i popullarizuar në rrjetet sociale më videot e tij ku ai përqesh seteriotipe të ndryshme që ndodhin në Zvicër por edhe raste të ndryshme që ndodhin në tek komuniteti shqiptar apo populli zviceran.
Një nga video e tij të fundit duket se ka shkaktuar provokim të madh në rrjetet sociale, saqë për këtë ka shkruar edhe gazeta fokus.de. Gazeta gjermane për Tele Tonin thotë se është një zviceran me rrënjë shqiptare. “Jetë e ndyrë në Zvicër. Nuk ka punë, nuk ka asgjë”, citon gazeta fjalët e Tele Tonit që ai i thotë në videon e tij. Por në anën tjetër komiku Hysaj gjatë xhirimit të videos shihet i ulur në një Ferrari, njofton “albinfo.ch”.
“Pension invalidor, s’ka pare. Duhet të dini si – vetëm nëse je shqiptar”, thotë ai. Sipas gazetës gjermane video ka shkaktuar provokim të madh të miqtë e tij në Facebook të cilët janë me rrënjë shqiptare. Shumica e kanë kritikuar qasjen e tij duke e quajtur qesharake dhe më përmbajtje kunder produktive.
Sido qoftë, qëllimin e tij ai e ka arritur. Tele Toni është tema kryesore e bisedave.
Besa Neziri Rugova është një stiliste nga Kosova, puna e saj karakterizohet me elemente tradicionale, e kombinuar me modernen. Ajo pas përfundimit të studimeve të saj në “Parsons School of Design” në Nju Jork ka filluar të punojë në marka të ndryshme të modës, derisa në vitin 2013 filloi linjën e saj, shkruan albinfo.ch.
Në një intervistë për ‘kosovodiaspora.org’, ajo tregon për karrierën e saj, vështirësitë dhe planet për të ardhmen. “Kam diplomuar në Akademinë e Arteve në Kosovë e më pas kam diplomuar në Nju Jork. Pas diplomimit kam filluar të punojë në industrinë e modës në marka të ndryshme, ku ka fituar më shumë njohuri mbi veshjet dhe anën e biznesit të industrisë. Kjo me të vërtetë më ka ndihmuar që të fillojë me linjën time, diçka që unë e kam kërkuar dhe ëndërruar. Në vitin 2013, kam nisur linjën time në Nju Jork, duke filluar me një koleksion të vogël, e më pas jam zgjedhuar dhe zhvilluar.
Më parë këtë vit, kam hapur një studio në Prishtinë, jo vetëm më prodhime të mia. Unë gjithashtu kam klientë privat, për të cilët punojë punë me porosi. Në të njëjtën kohë, jam duke vazhduar punën time në Nju Jork.
Ajo më pas ka folur për planet dhe projektet e saj. “Unë sapo kam përfunduar një ‘photoshoot’ për koleksionim tim pranverë-verë 2017 në Nju Jork, derisa shumë shpejt pritet të hapet edhe një dyqan.
Gjithashtu kam filluar punën për koleksionim vjeshtë-dimër 2017. Gjithashtu një projekt tjetër do të jetë së shpejti, që nuk është e lidhur shumë ngushtë me atë të modës, por do të vjen shumë shpejt. Tani nuk do të zbuloj më shumë”, theksoi ajo.
Në fund ajo ka folur edhe si shqiptarët e diasporës mund të ndihmojnë imazhin për të mirë të Kosovës. “Unë mendoj se ne jemi në rrugën e duhur, sidomos për brezin e ri, që po përfaqësohet me shumë sukses, si Dua Lipa ose Rita Ora. Është e rëndësishme që të drejtojë në mënyrë shembullore, duke përcjellë vlerat e duhura dhe talentin autentik, si çelësi i suksesit”, është shprehur ndër të tjera stilistja nga Kosova.
Tash duhet t’i rreket punës, fotografive, reklamave, dhuratave dhe komplimenteve. Bukuroshja shqiptare Doresa Halilaj ka lënë pas një fundjavë stresuese pas spektaklit që u mbajt më 7 gusht në Windhagen të Gjermanisë, ku ishte pjesë e dhjetë kandidateve për të u zgjedhur “Miss Universe Germany 2016”.
Ajo u shpall përcjellësja e parë e “Miss Universe Germany 2016” (vendi i dytë). Për 22 vjeçaren më prejardhje nga Kosova kjo ishte një arritje më e madhe sa që ka shpresuar, raporton “albinfo.ch”.
Doresa banon në Metzingen të Gjermanisë. Ajo është infermiere dhe punon në klinikën e të aksidentuarve në Tubingen. Edhe pse i pëlqen fusha e modelimit, Doresa nuk do të hiqte dorë nga profesioni i infermieres për një karrierë si modele.
“Këtë pyetje ma kanë bërë edhe shumë kolegë të mi. Përgjigja ime është: Jo, dëshiroj të qëndroj tek pacientët e mi. Karriera e një modele është shumë stresuese dhe spontane. Unë e pëlqej jetën dhe punën time qe e bëj çdo ditë në spital”, ka thënë Doresa për mediat gjermane.
Bukuroshja shqiptare është shprehur se ka marrë shumë mesazhe urime për çmimin që e ka fituar, madje njerëzit kanë filluar ta njohin edhe kur del rrugës, nga ku nuk i mungojnë as komplimentet e shumta.
Kurorën e më të bukurës të këtij spektakli e ka fituar Johanna Acs.
Para tri vitesh, dy studentët të muzikës nga Brück-u, Markus dhe Ronald Stinauer kishin ftuar kolegen e tyre të studimeve Dorina Garucinnë qytetin e tyre të lindjes për një koncert të vogël, shkruan noen.at. Shqiptarja e re që në paraqitjen e parë pati entuziazmuar publikun me zërin e saj të jashtëzakonshëm, transmeton albinfo.ch. Që atëherë, ajo prezantohet me shumë sukses në koncerte të ndryshme si në Bluesfest në aksione bamirësie dhe në festat e qytetit.
Ndërkohë këngëtarja 23 vjeçare ka diplomuar me sukses të shkëlqyer për këngëtare të muzikalit (mjuziklit) dhe po ngjitet me shpejtësi në shkallët e suksesit në fushën e saj.
Nga e premtja e kaluar ajo po paraqitet në rolin kryesor të femrës në Teatrin e qytetit në Baden, në muzikalin e suksesshëm “Jekyll&Hyde”. Aty Dorina luan prostitutën e cila dashurohet në dr. Jekyllin, nga i cili vritet si mr. Hyde, përcjell albinfo.ch. Paraqitja e saj në këtë vepër muzikore skenike është shoqëruar me duartrokitje frenetike nga publiku.
Kur ajo, vitin e kaluar kishte marrë pjesë në audicion për këtë rol, po kërkohej në fakt një aktore 30 vjeçare. “Por pastaj ata deshën të më angazhonin patjetër mua”, qeshet 23 vjeçja Garuci, transmeton albinfo.ch. Kështu, ajo tash po paraqitet bindshëm jo vetëm me zërin e saj të fuqishëm por edhe me fuqinë shprehëse të aktrimit dhe vallëzimit.
Ajo nuk arriti të fitojë kurorën e bukurisë në “Miss & Mister Suisse Francophone 2016”, por arriti të bëhet pjesë e një gare botërore. Bukuroshja kosovare, e cila jeton në Zvicër, Qendresa Azemi, është zgjedhur të jetë përfaqësuese e Kosovës në spektaklin e bukurisë “Face of Beauty Internacional 2016” që do të mbahet në Ulan Bator të Mongolisë.
Këtë lajm ajo e ka shpërndarë edhe me miqtë e saj në “Facebook”, në të cilën ka shkruar në dy gjuhë: frëngjisht dhe shqip:
“Jam krenare që përfaqësoj vendin tim në Face of Beauty Internacional 2016. Prej 10 deri më 23 shtator 2016 në Mongoli. Falënderoj Ferdi Avmedoskin, sepse pa të kjo nuk do të kishte qenë e mundur”, ka shkruar Qëndresa, njofton albinfo.ch.
Me moton „ART AFTER WORK“, kunstacademy.gallery që është një portal i studentëve të Akademisë së njohur të Arteve në Dyseldorf, u ofroi dashamirëve të artit në kryeqytetin e Landit të Nordrhein-Westfalen-it një ekspozitë interesante.
Autorët e këtyre punimeve ishin studentë të zgjedhur të Akademisë të cilët patën rastin të tregojnë talentin e tyre në lami të ndryshme të artit, bën të ditur albinfo. Pjesë e kësaj ekspozite, si edhe në eksp
ozitat e kaluara të Akademisë, ishte edhe studentja shqiptare Xheni Çuni e cila u prezantua me disa fotografi të saj.
„Është nder të jesh pjesë e kësaj ekspozite ku krahas kolegëve të mi kam rastin të prezantoj punimet e mia“ flet studentja nga Fieri fotografitë e së cilës edhe kësaj radhe u pritën shumë mirë në ekspozitën që mbylli dyert të dielën e kaluar. Shumë shpejt Xheni Çuni planifikon një qëndrim në Shqipëri, shkruan albinfo.ch.
„Dua të dokumentoj vendin tim, natyrën e tij e posaçërisht bashkëkombësit e mi“, përfundon artistja e talentuar Çuni cila në Shqipëri planifikon edhe një prezantim të punimeve të saj.
Betim Morina është zgjedhur më i bukuri i vitit në garën e “Miss & Mister Suisse Francophone 2016”, që u mbajt muajin e kaluar në “Theatre Barnabe”, në Lozanë të Zvicrës. Kjo fitore për misterin e parë më prejardhje shqiptare në Zvicër, ia mundësoi që të përfaqëson Zvicrën në “Mister World 2016”.
17 vjeçari Morina tash e sa ditë është duke qëndruar në Britani të Madhe ku është duke u përgatitur për finalen, e cila do të mbahet të martën në mbrëmje.
Në fakt po këtë ditë do të bëhet edhe seleksionimi i garuesve ku dhjetë më të mirët do të vazhdojnë garën e finales.
Shtatlarti shqiptarë në këtë garë do të sfidojë veten në mesin e meshkujve më të bukur të botës.
Hobi i Betimit është futbolli. Një kohë të gjatë ai ishte i angazhuar në disa klube futbollistike për të rinj të Lozanes.
Për pjesëmarrjen e Betimit në këtë kompeticion të bukurisë, kanë shkruar edhe mediat zvicerane.
Betim Morinën mund ta ndihmoni edhe përmes votës suaj në këtë faqe interneti: Votoni
Pas suksesit në serialin e filmit Soko Kitzbuhel -Erlösung në ORF, aktori shqiptar që jeton në Vjenë të Austrisë, të dielën do të rikthehet serish në ekranin e televizionit austriak. Aktori Alihajdaraj do të shfaqet në filmin “Tatort” i cili do të transmetohet të dielën prej orës 20.15 në ORF2.
Filmi “Tatort” është i zhanrit kriminalistik dhe ka një popullaritet shumë të madh në vendet gjermanofolëse dhe më gjerë. “Tatort” ekziston që prej viteve të 70-ta dhe gjithnjë xhirohen pjesë të reja në shumë vende kyçe gjermanofolese.
“Pjesa ku luaj unë është kryesisht në Vjenë dhe Bratislavë. Në këtë pjesë luaj një agjent “undercover” që futet në mesin e një grupi mafioz dhe bashkëpunon me policnë për ta arrestuar më lehtë, tregon Astriti për “albinfo.ch”.
Tutje djaloshi nga Istogu thotë se aktualisht ka përfunduar xhirimet e filmit të tij të parë si regjisor. “Bëhet fjalë për filmin “Schatzi” që është prodhim i produksionit “ILLYRIA FILM” për të cilin kohë më parë kemi kërkuar aktorë edhe nëpërmjet portalit dhe revistës suaj “albinfo.ch”, nënvizon ai.
Astriti u shpreh se xhirimet deri më tash kanë shkuar shumë mirë dhe është shumë i lumtur me punën si të aktorëve po ashtu edhe të gjithë ekipit. Ata janë në fazën e posproduksionit dhe shpresojnë se filmi shumë shpejtdo të jetë i gatshëm për teleshikuesit.
Babai i saj kishte migruar prej vitesh në Zvicër. Ai kishte një parandjenjë që shumë shpejt këtë rrugë do ta ndjekë edhe vajza e tij e sapolindur. Për këtë, ai vajzën e tij e pagëzoi me emrin Mërgime. Që në moshën njëvjeçare Mërgime Millaku iu bashkëngjit të atit në Zvicër, nga ku vazhdon të jetojë me familjen e saj. Mërgimja jo vetëm që u integrua suksesshëm në shoqërinë zvicerane, por ajo është bërë mjaft e njohur me kreacionet e saj si dizajnere e modës në këtë shtet. Vajza me origjinë nga Klina, në intervistë për albinfo.ch na tregon për sukseset e saj si dizajnere, por edhe përcjelljen e modës në Zvicër.
albinfo.ch: Për ata që kanë më pak njohuri rreth aktiviteteve tuaja, cilat janë sukseset tuaja të deritashme si dizajnere?
Mërgime Millaku: Përgjatë shkollimit si dhe pas përfundimit, kam pasur herë pas here prezantime të ndryshme të koleksionit tim duke angazhuar edhe modele të ndryshme, ndër to edhe motrën time, të cilës ia kisha qepur një fustan nusërie më të cilin fustan ajo e kurorëzoi martesën e saj.
Thuajse të gjitha sfilatat i kam pasur në Cyrih dhe Bazel. Së fundmi, tani para një muaj kisha rastin të përzgjidhem ndër shumë dizajnere nga shkolla e dizajnit në Cyrih ku edhe e kam përfunduar shkollën. Më është bërë e mundur që t`i prezantoj punimet e mia në këtë “Showroom” duke e pasur privilegjin që të gjitha punimet t`i shes tek klientët të cilëve iu pëlqejnë qepjet dhe modelet e mia.
Po ashtu vlen të përmendet që për muajin gusht të vitit 2015 në revistën e njohur ndërkombëtare për dizajn, kulturë, muzike dhe art “Superior-Magazine“ jam prezantuar si asistente me një koleksion të disa punimeve.
Pse e zgjodhët këtë profesion?
E kujtoj veten që kur isha pesë vjeçare dhe i kërkoja nënës sime gjilpëra kur i preja rrobat e mia dhe i qepja kukullave fustane sipas shijes sime.
Pastaj edhe në shkollë, në lëndën punëdore, kam qenë nxënësja më e zellshme dhe më e suksesshmja ngase veç kisha njohuri të qepjes. Përkrahjen e parë e kam pasur natyrisht nga nëna ime, e sidomos nga mësuesja ime e cila e patë organizuar për mua në atë kohë një „modeshow“ me kreacionet e mia ku patën marrë pjesë edhe nxënës tjerë. Që atëherë e kam kuptuar se ky do të jetë profesioni im i të ardhmes. Më pëlqen kur nga një material të papërpunuar të krijoj në mënyrën time, artin tim dhe ta gëzoj një person, i cili e vesh punimin tim. Mendoj që këtë profesion e kam paksa të trashëguar edhe nga gjyshja ime (nga ana e nënës).
Me çfarë po merreni aktualisht?
Pas përfundimit të shkollës profesionale të dizajnit në Cyrih, nga ku mora edhe shumë përvoja të ndryshme dhe vizitova vende dhe shkolla të shumta nëpër botë, për t`u relaksuar pak dhe për të fituar edhe përvoja në fusha të tjera, vendosa të punojë me disa firma të njohura që merren me kualitete të larta të materialeve, stofrave etj. Aktualisht krahas disa aktiviteteve (si këshilltare e modës, valltare) punoj si stiliste dhe këshilltare e modës në filialin e firmës së njohur franceze të rrobave “The Kooples“ në Bazel.
Si është të merresh me dizajn në Zvicër?
Duke e njohur mentalitetin minimal dhe të thjeshtësisë zvicerane, është pak e vështirë të krijosh atë modë çfarë ata dëshirojnë. Këtu njerëzit vishen në mënyrë më praktike, duke i dhënë rëndësi më shumë aktiviteteve tjera sesa botës së modës.
Çfarë dizajnesh bëni? A bëni edhe për meshkuj?
Krijimet e mia janë të veçanta dhe ekstravagante. Praktikoj stilin feminist dhe për momentin krijoj vetëm për botën femërore. Stili im i veçantë është punimi „Haute Couture”. Në të ardhmen mendoj që të bëj kreacione edhe për meshkuj. Mendoj se për meshkuj ka nevojë për brende të reja.
Ku mund të gjenden kreacionet tuaja?
Në atelienë time ne Bazel. Shumë shpejt do ta hap edhe një butik dhe do ta kombinoj me një Atelier të dytë, në të cilën klientët do të kenë mundësi të bëjnë ndryshime në veshjet e mëparshme ose të dizajnoj veshje të veçanta për atë person.
Çfarë mendimi keni, si vishen shqiptarët në Zvicër?
Mendoj se gjeneratat e reja, ose më mirë të them, diversiteti kulturor e multikulturor ka bërë që Zvicra të ngjyroset më mirë. Bashkëkombësit tanë, mendoj që kanë shije të veçantë në të veshur, kjo gjë shihet në blerjet e shumta nëpër dyqane si dhe kombinimet në të veshur i kanë më stil.
Përveç modelimit dhe dizajnit, merreni edhe me vallëzim?
Modelimi është pasion imi ashtu siç është edhe vallëzimi. Jam trajnere e vallëzimit të belly dance ku ushtroj herë pas here grupe të ndryshme duke performuar po ashtu. Të kuptohemi, përkushtimin më të madh e kam për profesionin tim, për të cilin dua që energjinë time ta shfrytëzoj deri në maksimum.
A keni ndonjë dizajner nga ku inspiroheni?
Elie Saab është idoli im më i madh. Më pëlqen edhe Karl Lagerfeld, i cilli është dizajner i shumë brendeve të njohura, prej tyre ma e famshmja “Channel”. Më bën përshtypje ngase me punimet e veta tregon se sa kreativ është duke krijuar shumë stile dhe labela të ndryshëm.
Në Kosovë a mendoni t’i prezantoni ndonjëherë kreacionet tuaja?
Po, është dëshirë e madhe imja, krijimet e mia një ditë t`i prezantoj edhe në Kosovë, në vendin ku mendoj që ka shumë talent në këtë fushë dhe ka mjaft ide për krijime të ndryshme.
Cilat do të jenë planet tuaja për këtë vit?
Kam shumë plane dhe kërkesa për bashkëpunime me agjenci të ndryshme që kanë treguar interesim për krijimet e mia. Shpresoj që të më realizohen dhe të kem shumë sukses.
Zviceranët preferojnë veshjet praktike Duke e njohur mentalitetin minimal dhe të thjeshtësisë zvicerane, është pak e vështirë të krijosh atë modë çfarë ata dëshirojnë. Këtu njerëzit vishen në mënyrë më praktike, duke i dhënë rëndësi më shumë aktiviteteve tjera sesa botës së modës.
Në të ardhmen, edhe kreacione për meshkuj Krijimet e mia janë të veçanta dhe ekstravagante. Praktikoj stilin feminist dhe për momentin krijoj vetëm për botën femërore. Stili im i veçantë është moda „Haute Couture”. Në të ardhmen mendoj që të bëj kreacione edhe për meshkuj. Mendoj se për meshkuj ka nevojë për brende të reja.
Autorja shqiptaro-gjermane Barbara Burbuqe Heim jeton në Gjermani. Është një artiste jo vetëm e prozës artistike, por edhe e artit pamor dhe e vargut. Shkrimet e saj kanë në fokus problemet sociale. Në romanin e saj “Lotët e Trëndafiles”, ndjehen plagët e dhembjes së atyre fëmijëve që u rritën në Kosovë, prindërit e të cilëve punonin në diasporë për të mbajtur gjallë familjarët. Si u rritën ata fëmijë, sa dhembje patën, sa mall, sa u kushtuan kohë atyre miq e familjarë, për të gjitha këto e ngriti zërin shkrimtarja Barbara Burbuqe Heim, duke sjellë një frymë të re në romanin shqiptar.
Trëndafilja është vajzë shqiptare e lindur në Kosovë. Në kohën e paraluftës, prindërit e saj mërgojnë ndërsa Trëndafila me motra e vëllezër rritet në familjen e babait, në Kosovë. Duke u rritur, ajo ka nevojë për zërin dhe këshillën e prindit. Për përkujdesjen dhe përkëdheljen e tyre. Por për botën e fëmijëve pa prindër, të tjerët nuk gjejnë kuptim. Familja e babait e marton pa dëshirën e saj për një djalë që rridhte nga një familje e pasur. Me një burrë alkoolik Trëndafilja, edhe pse bëhet nënë e një vajze të bukur, nuk ka si e shijon lumturinë. Në njërën anë mbretëronte barbaria e pushtuesit serb e në anën tjetër dhuna e bashkëshortit. Këto të dyja po e mbytnin rininë e saj me lot.
Drama e rëndë jetësore e Trëndafiles
Nga frika e represionit serb, bashkëshorti i saj vendos të ikë në azil me Trëndafilen dhe vajzën. Pas shumë peripecive, ata arrijnë të vendosen si azilkërkues në Gjermani. Shumë azilkërkues atëbotë nga paratë e azilit kanë ndarë mjete edhe për në shtëpi, ndërsa bashkëshortit të Trëndafiles i dërgonin nga Kosova sepse paratë nuk i dilnin për qejfet e tij.
Drama e madhe e dhunës do të vërehej nga fqinjët gjermanë… Trëndafilja vendos të ndahet… Ai i merr vajzën dhe kthehet në Kosovë. Trëndafilja do ta shohë vajzën e saj pas disa viteve të masakruar nga pushtuesit serb në një fotografi të një gazete shqiptare në Gjermani. Ajo përfundon në psikiatri por ngrihet sërish në këmbë me vullnetin për jetë, me ndihmën morale të miqve shqiptarë e gjermanë. Kështu, ajo u bë heroinë, ajo i mundi të gjitha, por në shpirt e kishte të hapur një plagë me dhembje të fortë: Sa Trëndafile i ka kjo botë…?
Autorja, Barbara Burbuqe Heim diplomoi në Zvicër, në Letërsinë për fëmijë. Punon si ndërmjetësuese kulture dhe përkthyese. Me sukseset e saj çdo ditë e më shumë po bëhet një ambasadore e kulturës dhe letërsisë shqiptare. Me pasionin e saj prej artisteje ajo angazhohet për më shumë drejtësi, apelon për humanizëm, barazi gjinore, dhe dashuri. Thumbon psikologjinë prapanike, dhe i jep krah kohës së re. E tërë veprimtaria e saj reflekton për mirësi.
Një prozë që thyen tabu
E veçanta e metaforës së saj është se ajo e vë theksin fuqishëm te liritë themelore. Si autore, Barbara zbulon sekrete në mënyrë të detajuar, thyen tabu, dhe jep ngjyra shprese që lexuesit i mbeten si një amulet besimi për vete. Gjuha e saj letrare është sa metaforike, po aq shumëngjyrëshe. Veprat e saj sjellin një emocion të veçantë . Ajo i ofron lexuesit një rrugëtim nëpër kohë.
“Ne kemi shumë vlera kulturore. Civilizimi ynë i ka rrënjët në lashtësi, por një angazhim sa më i madh për vlerat tona parimore na jep gjithnjë e më shumë shkëlqim nëpër mote, sepse ne jemi një popull i lashtë dhe shumë i kemi dhënë kësaj bote”, shprehet për albinfo.ch Barbara Burbuqe Heim.
E rritur mes dy kulturave
Në shkrimet e saj theksohen me mjeshtëri të hollë të vërtetat e jetës “sepse jeta shpesh na ngarkon si lumin në stuhi”, shprehet autorja, e cila lufton për drejtësi me letërsi. Barbara Burbuqe Heim, një autore me imagjinatë të bujshme, e rritur mes dy kulturave, synon t`i ofrojë lexuesit më të mirën përmes shprehjes dhe ngjyrës së bukur.
Pas Trëndafiles dhe lotëve të saj, lexuesit e saj së shpejti do të befasohen me romanin e radhës, i cili po ashtu trajton një temë të rëndësishme sociale, ku shprehja artistike do të jetë si gjithnjë avangarde. Krijimtaria e saj është vlerësuar shumë lart edhe nga autorë zviceranë e gjermanë, ndërsa ne mund të themi se Barbara Burbuqe Heim është një vlerë shoqërore në letërsinë, në artin tonë.
Udhëtim nëpër kohë
E veçanta e metaforës së saj është se ajo e vë theksin fuqishëm te liritë themelore. Si autore, Barbara zbulon sekrete në mënyrë të detajuar, thyen tabu, dhe jep ngjyra shprese që lexuesit i mbeten si një amulet besimi për vete. Gjuha e saj letrare është sa metaforike, po aq shumëngjyrëshe. Veprat e saj sjellin një emocion të veçantë . Ajo i ofron lexuesit një rrugëtim nëpër kohë.
