Bota po ‘vuan’ nga mbeturinat, çdo ditë hedhen 2000 kamionë mbetje plastike

Bregdeti perëndimor i Java në Indonezi është i popullarizuar nga sërfistët për pushimet e tij me famë botërore, shkruan CNN.

Në të ekziston edhe një botë madhështore nënujore për të eksploruar.

Por, është e pamundur të lundrosh ose të zhytesh në ujë pa hasur në shishe plastike uji, gota dhe mbështjellës ushqimesh.

Plehrat ndonjëherë formojnë ishuj në det dhe pjesa më e madhe e tyre derdhet në breg, duke u grumbulluar si male në plazh.

Çdo vit në mbarë botën prodhohen rreth 400 milionë tonë mbetje plastike. Çdo ditë, 2 000 kamionë me këtë material hidhen në oqeane, lumenj dhe liqene.

Pavarësisht përpjekjeve globale për të zgjatur jetën e produkteve plastike, vetëm 9% e tyre riciklohen në të vërtetë.

Shumica e mbetjeve plastike përfundojnë në vendet e riciklimit ose dërgohen në vende si Indonezia dhe vende të tjera të Azisë Juglindore, shumë prej të cilave tashmë po mbyten në ndotjen plastike.

Pastrimi i mbeturinave nga plazhet në Indonezi nuk është një detyrë e vogël. Vendi është prodhuesi i dytë më i madh në botë i mbetjeve plastike.

Si arkipelagu më i gjatë në botë – që shtrihet në të njëjtën distancë nga Londra në Nju Jork – Indonezia ka një vijë bregdetare të gjerë dhe një sipërfaqe deti tre herë më të madhe se ajo e tokës, duke e bërë peshkimin një industri që mbështetet tek 12 milionë njerëz.

Pa shërbime adekuate qeveritare për t’i mbajtur plazhet pa mbeturina, komunitetet e peshkimit janë në vijën e parë të pastrimit.

Plazhi ‘’Loji’’, i vendosur në një gji në Java perëndimore, është veçanërisht i prirur ndaj akumulimeve plastike. Rrymat e oqeanit i tërheqin mbetjet në gji ku bllokohen dhe përfundojnë në rërë.

“Nuk ka asnjë komunitet të vërtetë që jeton këtu. Nuk ka asnjë rrugë të duhur për në plazh, kështu që nuk ka vendas që ta pastrojnë atë siç duhet, siç e shihni në pjesë të tjera të vendit,” tha Edu Ponces, një fotograf me qendër në Barcelonë.

Marsinah është një grua indoneziane që mbledh disa mbeturina plastike në plazhin Loji. Më pas ajo përpiqet t’ua shesë qendrave informale të riciklimit: është e vetmja mënyrë që ajo të fitojë të ardhura që kur i vdiq i shoqi.

Ndonjëherë pushteti vendor blen mbeturinat që ajo dhe të tjerët mbledhin, edhe nëse nuk kanë asnjë dobi, vetëm për të mbajtur veten.

Gjithnjë e më shumë, plastika dhe mikroplastika e vogël po bëjnë rrugën e tyre në zinxhirin ushqimor pasi peshqit vijnë rregullisht në kontakt me mbetjet plastike të oqeanit.

Indonezia është një nga disa vende të Azisë Juglindore që ka shtrënguar rregullat për importin e mbetjeve plastike në një përpjekje për të parandaluar që ato të shndërrohen në deponi plastike për vende të tilla si Kina, Shtetet e Bashkuara dhe vendet e BE-së.

Indonezia do të lejojë vetëm dërgesat e produkteve plotësisht të riciklueshme, por fqinji i saj verior, Tajlanda, ka shkuar më tej: do të ndalojë të gjitha dërgesat hyrëse të mbetjeve plastike duke filluar nga viti 2025.

Në të njëjtën kohë, Bashkimi Evropian do të ndalojë eksportin e mbetjeve plastike në vendet në zhvillim deri në vitin 2026.

Paradoksalisht, kjo ka çuar në një rritje të eksporteve të mbetjeve plastike nga BE-ja në Azinë Juglindore, pasi kompanitë evropiane nxitojnë të hedhin mbetjet e tyre përpara datës së fillimit të ndalimit.

---