Në një mbrëmje të ngarkuar me emocione, poetja e njohur shqiptare Mimoza Ahmeti u mirëprit në Gjenevë në një ngjarje që nuk ishte thjesht një ligjëratë, por një përjetim i thellë shpirtëror. E organizuar nga shoqata “Tradita Genève”, kjo mbrëmje solli një format të veçantë që tejkaloi pritshmëritë – nuk kishte libra për shitje, por një valixhe metaforike të mbushur me jetë, kujtime dhe të vërteta të guximshme, shkruan albinfo.ch.

E moderuar me finesë nga Kudret Isaj dhe Mimoza Nazarko, mbrëmja krijoi një hapësirë të hapur për reflektim dhe dialog të sinqertë. Ahmeti ndau me publikun fragmente nga jeta e saj, mendime filozofike dhe shpërfaqje të ndjeshme mbi dashurinë, femrën dhe artin – si një mënyrë ekzistence e thellë dhe e pasionuar.

Atmosfera u thellua më tej nga tingujt e violinës së Edmond Bashës dhe interpretimi vokal i Mimoza Nazarkos, të cilët i dhanë dimension emocional fjalës së poeteshës, duke e kthyer mbrëmjen në një përjetim artistik të plotë, shkruan albinfo.ch.

Në fund të takimit, Mimoza Ahmeti u shpreh: “Jeta ime është një udhëtim ku fjala ka qenë gjithmonë kompania ime më besnike. Unë nuk e kam shkruar për të qenë e kuptuar, por për të mos u humbur. Arti është një akt dashurie me rrezik – dhe unë zgjodha të rrezikoj, për të jetuar e jo thjesht për të ekzistuar.”

Ndërsa presidenti i shoqatës “Tradita Genève”, z. Kadri Çenko, përmbylli mbrëmjen me një mesazh domethënës:

“Zëri i Mimoza Ahmetit është zgjim për ndërgjegjen, një thirrje për të jetuar me thellësi dhe dinjitet. Kultura jonë ka nevojë për rrëfime që nuk të lënë rehat – dhe pikërisht këtë na solli ajo sonte,” tha ai.

Kjo ngjarje konfirmon se arti i vërtetë nuk njeh kufij, dhe se diaspora shqiptare në Zvicër po e kultivon trashëgiminë jo vetëm si kujtesë, por si një fuqi e gjallë që bashkon, frymëzon dhe i jep kuptim të ri identitetit kolektiv, transmeton albinfo.ch.