Daut Gubetini

I njohur me emrin  artistik “Capedano 101”, piktori shqiptar nga Cyrihu, Daut Gubetini bën sot (1 mars) hapjen e galerisë së tij artistike që ban po ashtu emrin “Capedano 101”. Ky numër që është pjesë e emërtimit lodhet me konceptin e galerisë: në të do të jenë vazhdimisht të ekspozuara 101 vepra artistike, të tijat dhe të artistëve të tjerë.

Punimet e Gubetinit përshkohen nga nota surrealizmi dhe arti modern e abstrakt. Shumë prej tyre kanë një sfond që lidhet me jetën e autorit ndërsa të tjerat kanë për subjekt tema tjera nga përditshmëria si mbrojtja e ambientit, tema politike, shoqërore etj.

Teknikat që përdor piktori shqiptar nga Kosova me qëndrim prej vitesh në Zvicër janë të ndryshme dhe variojnë. Krahas ngjyrave të zakonshme të akrilike dhe të vajit në pëlhurë ai përdor edhe materiale nga natyra, si: druri, guri, rëra, kafeja apo edhe pjesë të kompjuterëve dhe metaleve.

Artisti me emrin Capedano 101 krijon po ashtu edhe dizajn mode, mobilesh, automobilash etj.

Galeria&Atelier “CAPEDANO 101” hapet sot, në orën 17.00 në Badenerstrasse 384,
8004 Zürich

Për informata: Telefon: (+41) 043 817 44 33 / Handy: (+41) 079 196 22 03

Gazmend Freitag, ekspozon në Vjenë dhe Biennalen Verona

Piktori ynë z.Gazmend Freitag, çdo ditë me artin e tij përplot shije shkel horizonteve të reja në gjithësinë e artistikes, tani jo vetëm në Austri ku jeton e vepron. Në Biennalen e parë e organizuar në Verona të Italisë mori pjesë me dy piktura të cilat u pranuan si pjesë e botimit të Bineales Verona.

Në mesin e piktorëve nga e gjithë bota është krenari të prezantosh, të  jesh pjesë e katalogut ndërkombëtar, të njihesh me artistë të njohur e veprat e tyre nga shumë vende me traditë në artin e pikturës. Biografia e artistit tonë tani është e botuar në disa gjuhë botërore katalogëve të  piktorëve aktiv me vepra të shpërndara e të kërkuara gjithandej globit.

Në Vjenë ditë më parë hapi ekspozitën personale, qyteti qendër e artit e artistëve ku kritika e mbrehtë nuk bën lëshime në vlerësimin meritor. Nën iniciativën e organizimin e qiftit austriak menaxher  e dashamirës të artit Ursula dhe Franz Pfeffer  qëndron e hapur u hap ekspozita në ‘‘Galerie Studio 38‘ në ambientet  Klubit Osteria Allora në kryeqytetin  austriak prezantuan poetë, shkrimtarë dhe piktorë.

Manifestimin e nderoi edhe  prezenca e z.Wolfgang Bauer përfaqësues nga Kuvendi i Bashkisë së 20-të të Vjenës nga radhët e Partisë Socialdemokrate në Austri.  Të pranishmit i përshëndeti Franz Pfeiffer, menaxher i ‘‘Galerie Studio 38‘‘ me seli në Vjenë, i cili theksoi se shoqata që përfaqëson ka një traditë 10 vjeçare në organizime të projekteve artistike, ndërsa kjo ishte hera e parë që si mysafirë kishte krijues shqiptar.

Në emër të Lidhjes së Shkrimtarëve dhe Krijuesve Shqiptarë në Austri  “Aleksandër Moisiu” përshëndeti kryetari i saj z.Besim Xhelili, poet.  “Në Vjenë shekuj me radhë janë ruajtur dhe vazhdojnë të ruhen shpata dhe helmeta e heroit tonë kombëtar, Gjergj Kastrioti-Skenderbeu. Prandaj edhe ne jemi vazhdimësi e marrëdhënieve të ngushta mes dy popujve tanë, kësaj radhe edhe në fushën e artit”.

Hapjen solemne të ekspozitës së tij personale e bëri zj. Ursula Pfeiffer, përfaqësuese e “Galeriestudio 38”. Pikërisht këtu i ka lindur ideja e ekspozitës me temën “Impresione Shqiptare” (mbresa shqiptare), ku ajo citoi statment nga faqja portale www.gazmendfreitag.net: “Ky është Gazmend Freitag, njeriu  i cili imazhin tonë e ngritë përmes brushës së tij, qëndrimit të tij prej artisti e njeriu që krijon madhështinë e të bukurën e cila do jeton gjatë.  Vendlindja nuk të lë të qetë, të thërret kudo që je në përkujtimin e peizazheve nga syri i një kohe që nuk harrohet. Dashuria ndaj vendlindjes e mbjellë në shpirt është navigator në çdo cep të globit. Këtë e dëshmon edhe Gazmend Freitag”.   Rreth veprës së piktorit tonë foli edhe zj.Elisabeth Birngruber, bashkëstudiuese me piktorin dhe pianiste.
Autori i ekspozitës z. Freitag i entuziazmuar nga suksesi mes tjerash shtoi: “Janë të ekspozuara 14 eksponate reprezentative të punuara në vaj dhe grafikë. Për herë të parë prezantoj nga repërtuari im vetëm motive shqiptare. Tash unë jam anëtarësuar në “galeriestudio38” në Vjenë, ku më 12 prill 2014 prezantohem në ekspozite kolektive. Organizatorët dhe menaxherët zj. Ursula dhe Franz Pfeiffer janë shumë të zellshëm,  janë  kompetentë dhe me përvojë shumëvjeçare në Vjenë.”
Imazhi ynë i vërtetë, i një populli të lashtë e me traditë shekullore në artë iu ofrua edhe një herë publikut austriak dhe jo vetëm atij.  Shtypi vendor e ka vlerësuar artin e kultivuar nga Gazmend Freitag në shumë gazeta e revista. Bazuar në hapat e Gazmendit dhe energjitë e tij të pashtershme mund të jemi optimist në ofrimin e veprave të reja. Ato nuk janë vetëm të tij por edhe të imazhit tonë të mirë si komb i vlerave shekullore.

Gazmend Freitag-Baresha

Hazir Mehmeti

Shqiptarja Gjyle Krasniqi drejton festivalin teatror në Zvicër

Të premten, më 7 mars hap perdet festivali i shtatë me radhë i teatrit të “secondove” (brezi i dytë i të huajve). Me moton “Toleranca” dashamirësit e këtij festivali karakteristik do të kenë rastin që deri më 15 mars të shikojnë pesë shfaqje të ndryshme teatrore dhe programe tjera shoqëruese.

Të gjitha shfaqjet luhen nga aktorë me prejardhje të huaj nga 20 kombësi të ndryshme dhe po ashtu edhe temat e dramave që do të shfaqen kanë përmbajtje që lidhet me problemet e të huajve. Skena ku do të zhvillohet festivali është ajo e teatrit “Tuchlaube” ë Aarau.

Pesë drama janë në konkurrencë për të fituar çmim dhe ato vijnë nga Aarau, Berlin/Kassel, Bochum, Versacio dhe Cyrihu. Krahas tyre, programi do të pasurohet edhe me shumë ligjërata, punëtori, debate inskenime etj.

Shfaqjet që shpërblehen nga juria, përveç një shume të hollash do të fitojnë edhe të drejtën e një turneu shfaqjesh nëpër Zvicër.

Drejtuese dhe bashkëthemeluese e festivalit është shqiptarja nga Kosova, aktivistja e njohur Gjyle Krasniqi, e cila jeton prej 26 vitesh në Zvicër.

Volkstheatri i Vjenës foli për dy ditë shqip

Në Volkstheatrin e njohur të Vjenës ku dikur u shijua zëri dhe loja e përsosur e Aleksandër Moisiut, për dy ditë me radhë u prezantuan shkrimtarë e aktorë shqiptarë. Përkrah tyre përkthyesit e njohur në gjermanisht Joachim Rohm e Andrea Grill.

Ky aktivitet ishte pjesë e “Die besten aus dem Osten” i përkrahur nga Ministria për Çështjet Europiane, Ministria e Mësimit, Artit e Kulturës së Austrisë dhe traduki. Të pranishëm ishin edhe diplomatë nga Ambasada e Shqipërisë dhe Ambasada e Kosovës, veprimtarë, student e intelektual. Shqipëria ishte pasuesja e 12- të e radhës së projektit.

Organizatori prezantimin e fillon kështu:” Për “Land der Skipetaren” vendin e shqiptarëve si vend pasqyrimi në romanet e Karl-May-it, akoma mund të duken të fundit “njollat e bardha” në hartën e Evropës. Edhe pas shkatërrimit të vazhdueshëm prej 40 vjetësh nga diktatura staliniste e Enver Hoxhes, Shqipëria gjendet në një rrugë të mundimshme drejt normalitetit të saj si shtet me synime bashkimin me shtetet evropiane.” Pasditja e parë filloi me temën “Rruga e gjatë letrare në Shqipëri pas përmbysjes”.

Ishte paraparë që të lexonte edhe shkrimtari i madh Ismail Kadare por kjo nuk ndodhi.

Për këtë temë foli përkthyesi të njohur gjerman Joachim Rohm i cili dha një pasqyrë të krijimtarisë letrare pas diktaturës, vështirësitë dhe sfidat aktuale. Ai është njohës i mirë i rrethanave në Shqipëri si përkthyes i veprave të Ismail Kadares, Fatos Kongolit etj. Ai njoftoi auditorin lidhur me literaturën dhe krijimtarinë letrare në gjuhën shqipe me theks të atyre krijuesve nga të cilët ai përktheu në gjermanisht. Shkrimtarja austriake Andrea Grill, e cila është njohëse e gjuhës shqipe, lexoi nga krijimtaria e saj.

Trupa e “Teatrit Metropolit” nga Tirana dha komedinë “Tri mendje në ankand” nga dramaturgu Ferdinand Hysi me aktoret: Klodian Hoxha, Devis Muka, Alban Musa, Elona Hyseni, Lorenc Kaja, Doriana Çaushi. Udhëheqëse Suela Konjari. Regjia nga Elma Doresi, skena nga Beqo Nanaj, dritat nga Julian Llukani dhe kostumet nga Edlira Qyshka. Një komedi mjaftë e suksesshme e cilësuar nga Teatri Konvencional Europian si njëra nga paraqitjet e kohës në mesin e njëqind e njëzetë më të mirave në kontinent.

Përkthimi në gjermanisht e bëri shkrimtarja Andera Grill. Salla anësore e Volkstheatrit- Hundsturm ishe e mbushur me spektatorë të shumtë për të cilët u dha koktej rasti. Në ditën e dytë lexoi nga krijimtaria e tij shkrimtari Fatos Kongoli nga romani i tij “Lëkura e Qenit”, kurse në gjermanisht nga “Hundhaut” lexoi përkthyesi Joachim Rohm. Ai dha para auditorit biografinë dhe rrugën letrare të shkrimtarit që nga koha e diktaturës deri në ditët e sotme.

“Deri më tani Fatos Kongoli ka shkruar disa romane nga të cilat dy janë të përkthyera edhe në gjuhën gjermane dhe në disa gjuhë tjera”- tha mes tjerash. U zhvillua edhe një bisedë e shkurtër me publikun. Në vazhdim u dha pjesa teatrale nga zhurnalistja, politologia dhe përkthyesja gjermane Jonila Godole me titull “Der Sandmann” me të cilën e në vitin 2009 e fiton” konkursin evropian “Talking About Borders”. Kur edhe prezantohet në Burgtheater të Vjenës me pjesën teatrale ku si subjekt ka fatin e Robertit, i riu shqiptar emigrant i cili fatin e kërkon në botën e jashtme.

Një ditë kthehet në atdhe pas rrethanave konfliktesh të përmbysjes së kriminelit diktatorial Enver Hoxha. Babai e tij e kishte humbur kujtesën “Moskujtesa është e dhembshme sikurse kujtesa”, mendon babai i tij, kur tani shet trëndafila ku dikur kishte vrarë njerëz. Roberti kërkon të mëson për fatin e përgjakshëm të familjes së tij. Nisur nga ky motiv, aktorët e Volkstheatrit u prezantuan me një pjesë e zgjedhur nga aktori Hans-Joachim Lanksch në gjuhën gjermane. Regjia na Nicolas Charaux, aktorët: Hanna Binder, Erwin Ebenbauer, Anselm Lipgens, Roman Schmelzer dhe Günther Wiederschwinger. Loja e aktorë u përcoll me duartrokitje nga publiku i cili mbushte sallën.

Programi vazhdoi me monodramën “Fausti prej Tirane” një parafrazë nga Goette, e shkruar nga Stefan Çapalikut i cili bëri edhe regjinë bashkë me Alfred Trebickën. Aktori Alfred Trebicka, luajti me mjeshtri duke fascinuar publikun. Zëri i tij i fuqishëm dhe melodioz të kujtonte zërin e Aleksandër Moisiut dikur që tani ruhet i vlerësuar në fonotekën muzeore të Vjenës. Ai edhe vet i emocionuar nga duartrokitjet e pareshtura me lot suksesi prej aktori, falënderoi publikun artdashës.

Drama si subjekt ka peripecitë e brezit të intelektualëve shqiptarë pas thyerjeve të mëdha të viteve nëntëdhjeta. Pjesa teatrale dha edhe një shtytje drejt kuptimi se Fausti i Goettes është një fenomen gjithëpërfshirës botëror, pra edhe shqiptar. Aktorë tjerë mbështetës ishin edhe Besmir Haliti e Julinda Emiri, muzika nga Agron Shala, skena e kostumet nga Adian Isufi.

Animimin e punuan Elis Gjoni, Besmir Cani, Simon Dobërdaku e Albin Çifliku. Programi nga “Die besten…” përfundoi me koncertin e suksesshëm muzikor nga Orges – The Ockus-Rockus e Rrugëve. Grupi muzikor me përvojë u prit mjaft mirë nga publiku i cili e mbushte sallën. Projekti vazhdon me shfaqjet dyditore në qytetin e Gracit, qyteti i dytë në Austri pas Vjenës.

Hazir Mehmeti

“Studenti“, organizata që po i bashkon studentët shqiptarë

Studentët shqiptarë në Cyrih duket të jenë organizuar mirë në organizatën e tyre studentore „Studenti“, e cila ishte themeluar para  15 vjetësh.

“Studenti” grumbullon qindra studentë shqiptarë që studiojnë në fakultete të ndryshme në Universitetin e Cyrihut, po edhe në atë të ETH-së.

Ditët e fundit studentët shqiptarë kanë zgjedhur kryesinë e re të organizatës së tyre “Studenti”, të cilën tash e tutje do ta udhëheqë Vjosa Ismaili, një studente e Ekonomisë me origjinë nga Tetova.

“Të jesh në krye të një organizate kaq të madhe studentore do të duhet më shumë përgjegjësi për të gjithë studentët”, tha kryetarja e re e shoqatës “Studenti” për albinfo.ch.

Para se të vijë në krye të organizatës së studentëve, Vjosa ka qenë në kryesi, duke u marrë me marketing dhe komunikim, e që i ka ndihmuar të jetë në kontakt gjithmonë me studentët shqiptarë.

“Gjithsesi besoj që eksperienca do të më ndihmojë të bëj një punë të mirë dhe të vlefshme për studentët”, thotë Vjosa, duke premtuar se do të zgjerojë bashkëpunimin me organizata të tjera studentore zvicerane.

Tetovarja thotë se do të angazhohet që gjatë mandatit të saj të ketë më shumë aktivitete për studentët, siç ka qenë vitin e kaluar.

“Qëllimi është që studentët të njihen mes vete dhe të bëjnë networking, edhe kur do t’i kryejnë studimet të kenë një rreth shqiptar që do t’iu ndihmojë”, tha studentja e Ekonomisë në Universitetin e Cyrihut.

Kryetarja e re e shoqatës “Studenti” nuk ka informacione të sakta për numrin e studentëve shqiptarë në Cyrih. Por, janë rreth 400 kontakte e-mailash që i pranojnë studentët nga shoqata e tyre.

„Kemi filluar vitin e kaluar të krijojmë një webfaqe të re, që ka për qëllim që secili anëtar i shoqatës të regjistrohet. Kështu do të na mundësohet të kemi një pasqyrë konkrete për numrin e studentëve tanë“, tha Ismaili.

Studentja e Ekonomisë pret mbështetjen e kolegëve të saj shqiptarë për të zhvilluar tutje projektin „Dituria +“.

„Projekti „Dituria +“ ka për qëllim që studentët shqiptarë të ndihmojnë nxënësit shqiptarë të klasave 5-9 që ata të arrijnë rezultate të mira në shkollën fillore“, tha në këtë bashkëbisedim me albinfo.ch kryetarja e shoqatës „Studenti“, Vjosa Ismaili.

Studenti Nderim Mustafa është zgjedhur si udhëheqës i projektit Dituria +, ndërsa Arbnora Aliu do të merret me organizime aktivitetesh studentore, e Dafina Shabanit i kanë besuar financat. Në kryesi janë edhe Sali Zimberi,  webmaster dhe Jetmir Behluli në marketing.

Shoqata „Studenti“ funksionon tash e 15 vjet dhe puna e saj kryesore është vendosja e lidhjeve në mes të studentëve shqiptarë që studiojnë në universitetet dhe shkollat e larta të Cyrihut. Prezantimi dhe afirmimi i kulturës shqiptare këtu është po ashtu njëri nga misionet e shoqatës.

Si aktivitete më të rëndësishme të shoqatës “Studenti”, përveç mbrëmjes “Old meet young”, vlen të  përmendet edhe darka studentore „Sofra“, e cila tash sa vjet është bërë tradicionale dhe mbahet në pranverë, pastaj kremtimi i 28 Nëntorit dhe ligjëratat e personaliteteve të ndryshme shqiptare dhe të huaja që mbahen periodikisht para studentëve të këtushëm shqiptarë.

“Muzikës shqiptare do t`i mungojë mbretëresha e saj”

Në kujtim të së madhes  Vaçe Zela, të dielën në  Bazel  u mbajtën homazhe me rastin e ndarjes së saj nga jeta. Pas kthimit nga Shqipëria në Zvicër, shumë adhurues të këngës dhe personalitetit  të Vaçe Zelës dëshironin që ta vizitonin familjen e saj për ngushëllime e ta nderonin artisten e madhe duke ndarë dhimbjen me ta.

Për këtë arsye bashkëshorti  i saj Pjetër Rodiqi dhe e bija, Irma, vendosën që të caktojnë një ditë kur secili do të kishte mundësi në t`i bënte homazh artistes së madhe.

Meqë Vaçe Zela njëzet vitet e fundit të jetës së saj i kaloi në Bazel, prania e saj kishte lënë gjurmë të pashlyeshme te shqiptarët me banim në Bazel dhe më gjerë. Ajo me zemërgjerësinë e madhështinë e saj si dhe familja e saj e respektuar, krijuan rreth të gjerë shoqërie në qytetin e Bazelit.

Skender Nikoliqi dhe Nazmi Jakurti me familje, ishin ndër ata që kishin nderin të ishin miq të familjes së Vaçe Zelës për më shumë se pesëmbëdhjetë vite dhe me ndihmën e tyre u organizua edhe ky takim.

Homazhi, që është mbajtur në kuadrin e veprimtarive të Këshillimores Shqiptare të Bazelit, ABSM, ishte organizuar me përkushtim të veçantë dhe enkas për këtë rast ishte përgatitur një program artistik.  Tërë kohën në sfond dëgjoheshin tingujt e këngëve të Vaçe Zelës, këngë të komponuara nga kompozitorë të mëdhenj shqiptarë si Çesk Zadeja, Tish Daia, Kujtim Laro etj. Në hyrje të sallës ishte vendosur një libër i kujtimeve , ku secili kishte mundësinë t`i shkruante mbresat  dhe kujtimet veta  për artisten e madhe.

Homazhi u hap nga bashkëshorti i Vaçe Zelës i cili i i falënderoi të pranishmit dhe  të gjithëve u shfaqi mirënjohjen e tij për ndarjen e dhimbjes me familjen.

Me këtë rast ishte përgatitur edhe një recital. U recituan poezi  të rapsodit Agim Gashi nga Lipjani e me banim në Gjermani, i cili i kishte kushtuar poezi Vaçe Zelës, pastaj  poezi  të Gjevahir Cirongut etj.

Në vazhdim të pranishmit kishin rast të përcillnin një film dokumentar të realizuar në Shqipëri me rastin e vdekjes së Vaçe Zelës dhe ceremonisë së varrimit të saj, me titull: „Homazh për Artisten e Popullit, Vaçe Zela“.

„Muzikës shqiptare do t`i mungojë mbretëresha e saj“. Agim Doçi . Me këtë thënie të Agim Doçit, të pranishmëve iu dha rasti që të thoshin disa fjalë për Vaçe Zelën. Ishin të shumtë ata të cilët me fjalë të zgjedhura folën për përshtypjet e tyre për artisten e madhe të këngës shqipe. Shfrytëzuan këtë rast të gjithë, si folësit nga Shqipëria ashtu dhe ata nga Kosova që të thonë se Vaçe Zela vetëm përkohësisht shkoi nga kjo botë sepse vepra, emri i saj dhe kënga e saj nuk do vdesin kurrë. Ajo u vlerësua si personalitet e cila me këngën e saj theu kufijtë e diktaturës së egër komuniste në Shqipëri, ua lehtësoi të gjithëve dhimbjen e i bashkoi të gjithë shqiptarët e të gjitha trojeve shqiptare dhe më gjerë kudo në botë.

Fjalën e morë edhe Ambasadori i Shqipërisë  Ilir Gjoni, ai i Kosovës, Naim Malaj, meshtari don Marian Marku, mjeku i Vaçe Zelës, Sefedin Haxholli etj.

Në fund, të pranishmit i përshëndeti dhe i falënderoi edhe vajza e Vaçe Zelës, Irma.

 

 

Anita Latifi në Top 15 të DSDS

Anita Latifi është konsideruar si njëra ndër favoritet në garën e njohur muzikore “Deutschland sucht den Superstar” (DSDS). Por pastaj, një shpërthim nervoze nga ana e saj bëri që shqiptarja simpatike dhe temperamente të diskualifikohej nga gara e mëtejme.

Megjithatë, Anitës i është dhënë edhe një shans: ajo do të paraqitet sërish në spektakël dhe mund të zgjidhet nga publiku për të vazhduar garën më tutje.

Anita Latifi është e lindur në Wuppertal të Gjermanisë më 16 janar 1996 dhe posa ka mbushur 18 vjet. Jeton në shtëpi me prindërit (Mustafë dhe Misrete) dhe bashkë me tre vëllezër e motra. Ajo është duke e ndjekur klasën e njëmbëdhjetë të kolegjit profesional por ëndrra e saj është karriera në muzikë.

Si këngëtare, Anita e adhuron Rihanna-n, të cilën e ke imituar duke bërë edhe tatuazhin e njëjtë me të.

Ndërkaq në një tatuazh tjetër ajo e ka vënë shkronjën e parë të emrit të babait të saj (M). Prej tij thotë se e trashëgon talentin muzikor, pasi që Mustaf ka qenë pjesë një bendi muzikor në Kosovë.

Ajo shpreson të vazhdojë tutje me DSDS ku tash bën pjesë në Top 15.

“Guri Ura, i huaji vendor”, portret i shqiptarëve të Zvicrës

Drama nga Zvicra është shfaqur në kuadër të festivalit frankofon në Teatrin Oda në Prishtinë.

Shfaqjen e kësaj pjese teatrore nga Zvicra e ka shikuar edhe ambasadorja e Zvicrës në Kosovë, Krystyna Marty Lang, drejtues të Ambasadës së Francës në Prishtinë si dhe përfaqësues të organizatave ndërkombëtare në Kosovë.

Drama në fjalë është luajtur disa vjet me radhë në disa qytete të Zvicrës, sikur në Lozanë, në Nyon, në Renens, në Ecublens, në Payerne dhe në teatrin prestigjioz Echandole të Yverdon-les-Bains.

“Guri Ura, i huaji vendor“ është vënë në skenë nga Visar Qusaj dhe luajnë: Zymer Lutfiu në rolin e Pierre Pont, Lulzim Qusaj në rolin e Guri Urës, Karine Mazza në rolin e Gentiane Rive, Agon Rexhaj në rolin Rock Graben si dhe Visar Qusaj në rolin e Kevin Gashit.

Suksesi i dramës në Zvicër më së miri ilustrohet me faktin që citimi i kësaj pjese teatrore të shkruar nga Driton Kajtazi: Këtu po ndihem i huaj vendor, e atje autokton i ardhur, ka figuruar në faqen e Ministrisë së Punëve të Jashtme në Zvicër.

Në këtë pjesë teatrore, një shqiptar nga Kosova, Guri Ura, në një reality show duhet të dëshmojë se është bërë zviceran dhe të marrë shtetësinë apo të natyralizohet. Ai nuk dëshiron të natyralizohet, sepse nuk konsideron se është i denatyralizuar… “Nga dashuria e madhe që kam për Kosovën, e dua Zvicrën”, thotë Guri Ura, personazh i kësaj pjese teatrore, sipas njoftimit të Teatrit Oda.

Teatri Shqiptar Kurora në Nyon të Zvicrës, i themeluar para 17 vjetësh, është referencë e mirëfilltë kulturore shqiptare në Zvicër. Që nga fillimi Teatri Kurora ka vënë në skenë një seri të shfaqjeve, kryesisht në gjuhën frënge, por edhe në gjuhën shqipe.

 

 

Arti që ndihmon integrimin


Agron Bajramin, komuniteti shqiptar në Zvicër dhe më gjerë e njeh shumë mirë si valltar, gjegjësisht si themelues dhe drejtues të Shkollës së Vallëzimit “Shota” në Aarau. Pak muaj më parë kjo shkollë ka kremtuar 20 vjetorin e  themelimit dhe në sallën ku mbahej manifestimi jubilar ishin ekspozuar edhe një numër punimesh të tij në teknikën jo shumë të njohur, në pirografi. Për shumë kënd kjo “faqe” e re e Agronit mund të ishte një zbulim, por ai në fakt ka rreth 15 vjet që e ushtron këtë formë arti.

Një rast për të prezantuar në mënyrë më të kompletuar punën e tij artistike, Bajramit ia ka ofruar Pika e Kontaktit për integrim e kantonit Aargau në qendër të kryeqytetit të këtij kantoni, Aaraut. Në zyrat dhe sallat e objektit të ri ku është vendosur kjo “pikë” janë varur një pjesë e punimeve të Agron Bajramit dhe ditë më parë (më 3 prill) është mbajtur mbrëmja vernisazhit të ekspozitës së tij.

Pamje qytetesh të Zvicrës, Kosovës e Shqipërisë, peizazhe të natyrës zvicerane e shqiptare, figura kafshësh, portrete personalitetesh historike… janë punimet brenda kornizave kryesisht të formatit të vogël, që janë varur në muret e që shërbejnë si galeri artesh.

Autori, Agron Bajrami thotë se këtu i ka të ekspozuara vetëm punimet më të reja, të krijuara në vitet 2012-2013. “Me këtë lloj arti merrem që nga koha e para luftës dhe tashmë kam shumë punime në shtëpi apo edhe të dhuruara nëpër miq e gjetiu. Por këtu sonte i kam ekspozuar vetëm rreth 30 punime dhe të gjitha janë punuar brenda vitit të kaluar”, sqaron Bajrami.

Ai shton se përzgjedhja e temave për këtë ekspozitë ka qenë e rastit, që domethënë nuk bëhet fjalë për ndonjë ekspozitë tematike. “Po ashtu këtu mbizotërojnë punimet me format të vogël, për shkak të specifikave të ambientit ku ato ekspozohen”.

Më tutje A. Bajrami flet për mënyrën e punës që e karakterizon pirografinë, ose “shkrimin me zjarr”. “Punimet i bëj në “shperpllakë” (kompensatë). Është me rëndësi të punohet në këtë material dhe jo në dërrasë natyrale pasi që kjo e dyta ka edhe nyje gjë që e pengon mjetin me të cilin punohet, “letkonin” për të bërë punën e vet dhe dëmton punimin”, sqaron ai procesin delikat të punës.

Udhëheqësja e qendrës për integrim, Lelia Hunziker në cilësinë e nikoqires ka bërë hapjen e ekspozitës të cilën e ka nderuar me praninë e saj edhe ushtruesja e detyrës së drejtoreshës së Qendrës Kulturore të Kosovës në Cyrih, Shukrije Ramadani.

Ekspozita do të qëndrojë e hapur për gjashtë muaj rresht, gjegjësisht deri më 3 tetor të këtij viti. Ajo, siç bëri të ditur Hunziker, mund të vizitohet nga e hëna deri të premten, gjatë orarit të punës. Vizitat mund të bëhen spontanisht por është  e dëshirueshme edhe të bëhet një paralajmërim, sidomos kur vijnë grupe, shtoi Hunziker.

“Me hyrjen në lokalet e reja para rreth dy vitesh ne u përballëm me muret e bardha e të zbrazëta. Kjo na shtyri të mendonim për një zgjidhje që do t`u jepte jetë këtyre mureve. Ideja për të cilën u pajtuam të gjithë, ishte që këtë hapësirë të bardhë ta mbushim me punime artistike. Vendosëm që të kërkojmë nga artistët e prejardhje të huaj që jetojnë në regjion e më gjerë, t`i ekspozojnë punimet e tyre këtu”, thotë për albinfo.ch Lelia Hunziker.

Deri më tash në këto hapësira janë hapur gjashtë ekspozita të këtilla. Veç kritereve artistike, një kusht  për të ekspozuar këtu është që “punimet të jenë të përshtatshme për t`u varur në mure dhe të mos kenë struktura të ndërlikuara që do të na pengonin në punën tonë këtu, sepse, siç e shihni, këto janë ambientet tona të punës. Me këto punime ne fisnikërojmë ambientin ku punojmë dhe ku frekuentojnë mijëra persona që vijnë këtu të këshillohen”, thotë Hunziker.

“Por njëkohësisht, u japim një shans artistëve që punimet e tyre, të cilat ndoshta do të mbeteshin nëpër bodrume dhe pa kushte ekspozimi, t`i prezantojnë para publikut. Kështu gjen shprehje gjithsesi edhe roli integrues i artit ”, përfundon ajo.

Traumat e tranzicionit të pafund

“Tranzicioni “, siç po quhet periudha tashmë jo e shkurtë nga viti 1990 e deri më sot ka shërbyer si objekt trajtimi i shumë shkrimeve, opinioneve, trajtesave që lexojmë në mediet tona. Ky nocion është kaq i pranishëm në debatet tona për vetë faktin se “tranzicioni” po zgjat më shumë se që pritet nga një “fazë transitore”.

Në këtë kuptim, libri “Traumat e tranzicionit” i publicistes dhe autores së njohur Elida Buçpapaj përbën sigurisht një përpjekje më të sistemuar për të vështruar nga një kënd tjetër tranzicionin që po e jeton shoqëria shqiptare.

Libri, të shtunën që shkoi pati një promovim në ambientet e bibliotekës ndërkulturore “Pestalozi” të Cyrihut, në organizim të Shoqatës së Krijuesve Shqiptarë të Zvicrës. Në emrin e organizatorit, Bujar Salihu prezantoi portretin e autores ndërsa për librin foli redaktori i tij, Skënder Buçpapaj.

“Sfida më e madhe e publicistikës së sotme – shqiptare dhe më gjerë – është sfida ndaj skemave” (…..).  “Traumat e tranzicionit”, libri më i ri i Elida Buçpapajt është një ndër dëshmitë më të mira të përballjes dhe të kapërcimit me sukses të sfidës ndaj skemave të sotme të publicistikës sonë. Ai buron dhe formësohet pikërisht nga mospajtimi me realitetin e tranzicionit shqiptar” tha Buçpapaj në hyrje të vështrimit të  tij mbi librin.

Kundërshtimi i konformizmit është, sipas redaktorit të librit, karakteristika kryesore e të shkruarit të Elida Buçpapajt, dhe antikonformizmi është guxim, është vetësakrificë në shërbim të të vërtetës.

Më tutje Skënder Buçpapaj në vështrimin e tij foli për tiraninë që e përshkon shtypin shqiptar sot. Ai është i orkestruar ashtu që të tërheqë vëmendjen e publikut nga realiteti i hidhur dhe abuzimet që bën oligarkia e ngritur mbi krimin, duke vënë në fokus të medieve, kryesisht kronikat e zeza, tha veç tjerash Buçpapaj.

Më tutje, në fjalën e tij S. Buçpapaj vuri në dukje edhe preokupimin e autores Elida Buçpapaj me fatin e të djathtës shqiptare. E djathta, sipas saj është tradhtuar nga vetë promovuesja e saj, PD-ja. Kjo parti i ka përjashtuar ose margjinalizuar bartësit e të djathtës së vërtetë në Shqipëri, konstaton autorja. Këtë tradhti ajo e përjeton në emrin e atyre që në fillim të viteve `90 u përpoqën dhe sakrifikuan për çlirimin e Shqipërisë nga komunizmi, me parullën e njohur “E duam Shqipërinë si Evropa”…

Ndërsa citimi nga parathënia e Frank Shkrelit, publicist i njohur shqiptaro-amerikan, ngre shqetësimin legjitim të shqiptarëve për mosmbarëvajtjen e procesit të transformimit politik. “…përse Shqipëria, si pothuaj asnjë vend tjetër në Evropë, nuk e ka plotësuar atë tranzicion transformimi që tanimë e kanë përfunduar shumica e vendeve ish komuniste?

Duke lexuar librin e Elida Buçpapajt, të mbetet përshtypja se Shqipëria, por edhe Kosova, kanë ngecur në një periudhë “transformimi ose tranzicioni të ngrirë”, të kontrolluara nga grupe të fuqishme oligarkike dhe me influencë, të cilat po keqpërdorin pasurinë e vendit…”, thuhet veç tjerash në parathënien e Shkrelit, të cituar nga S. Buçpapaj.

Autorja e librit, Elida Buçpapaj, duke marrë fjalën foli po ashtu për zhgënjimin me tranzicionin, në Shqipëri dhe në trojet shqiptare, për traumat që po prodhon ai. Por ajo u përqendrua më shumë në diasporën shqiptare, e cila, sipas saj, duke qenë jashtë procesit të kalbëzimit kaq karakteristik për shoqërinë shqiptare në atdhe, ka në vete mjaft forcë për të sjellë një frymë më të shëndetshme atje. Këtë pretendim ajo e mbështeti edhe në historinë e krijimit të Shqipërisë së 1912-ës dhe të shtetit kosovar të 2008-ës. Të dy këto procese, sipas E. Buçpapaj, kanë ndodhur falë në radhë të parë vizionit, angazhimit dhe sakrificës së diasporës.

Në përmbyllje u zhvillua një debat i gjerë rreth temave që shtjellon libri me pjesëmarrjen e një numri të të pranishmëve.

Ekspozita e parë e Destan Gashit në Kosovë

Skulpturat e profesor Destan Gashit flasin në emër të traditës shqiptare dhe tregojnë histori të ndryshme shqiptare. Të tilla janë skulpturat e “Legjendës së Rozafës”, “Doruntina”, “Histori të grave të Malësisë dhe fshatrave buzë Drinit të Bardhë”, etj.

Punimet e tij kanë qenë të ekspozuara në shumë galeri në mbarë Evropën dhe botën, e tani edhe Kosovë.

Gjatë hapjes së ekspozitës, profesori Destan Gashi, nga emocionet që e kapluan, nuk nuk tha më shumë se një fjali të vetme: “Den baba den. Ju faleminderit”.

Ndërsa Ambasadori i Austrisë në Kosovë, Johann Brieger, pasi që tregoi për historinë se si skulptori i njohur Destan Thaçi nga Kosova mërgoi në Austri, përkatësisht në Vjenë, për të vazhduar punën e tij, vlerësoi lartë punimet dhe përkushtimin e një si e quajti, “artisti të madh”.

Zyrtarë përfaqësues nga Ministria e Diasporës të Republikës së Kosovës, ministri kjo e cila ka inciuar dhe ka ndihmuar prurjen e ekspozitës me rreth 15 skulptura dhe piktura nga Austria, po ashtu vlerësuan lartë artin e profesor Destan Gashit.

“Ministria e Diasporës, me iniciativë të Ministrit, z. Ibrahim Makolli, ka dhënë kontributin e saj që Destan Gashi të sjellë artin e tij të bukur në Kosovë. Tani kemi rastin t’i shohim këto vepra monumentale, si Legjenda e Rozafës, të punuara nga dora e një skulptori brilant në ekspozitën e tij të parë në Kosovë, të quajtur po ashtu Legjenda e Rozafës dhe Histori të tjera.”, thuhet në njoftim të MeD-it.

Ekspozita do të mbetet e hapur deri në fund të  muajit prill.

Destan_Gashii1

Ardian Bujupi: Muzika, hobi dhe profesioni im

U bë i njohur gjatë spektaklit muzikor “DSDS” në Gjermani. Edhe pse zuri vendin e tretë, ai llogaritet si njëri nga këngëtaret e rinj më të pëlqyer në Gjermani dhe në trojet shqiptare. Ardian Bujupi ende ruan kujtime të mira për këtë spektakël, ndonëse thotë se për shkak të angazhimeve muzikore nuk arrin të i përcjell edicionet e reja. Kënga më e re e tij është “All Night” në bashkëpunim me Lindarin. Veten e quan tip problematik. Me femra tregon se i ka punët mirë, por ende s’po gjen nuse.

 

Për “albinfo” këngëtari 23 vjeçar tregoi se si ka rënë në dashuri me shoqen e klases. Ndërkohë, projektet e tij të afërta janë një këngë në bashkëpunim me Genta Ismajlin dhe Dalool, si dhe një tjetër bashkëpunim me këngëtaren amerikane Lumidee. Për këto dhe shumë të tjera, këngëtari Ardian Bujupi flet për “albinfo”.

 

U bëre i njohur në spektaklin muzikor “DSDS”. Çfarë kujtimesh ruan nga ai spektakël?

 

Shumë kujtime të mira. Kam mësuar shumë nga ai spektakël, nga juria e tij, më ka bërë të njohur në shumë shtete të Evropës, në të gjitha trojet shqiptare, kam fituar shumë fansa dhe më ka ndihmuar për t’u plasuar sa më mirë në tregun muzikor. Spektakli “DSDS” mendoj se do të mbetet gjithmonë në zemrën time!

 

Meqë edhe tash kur po bisedojmë, ky spektakël është duke u zhvilluar në Gjermani. A e përcjell rregullisht?

 

Fatkeqësisht shumë rrallë. Unë thuajse çdo të shtunë jam i zënë me koncerte nëpër Evropë dhe nuk po kam mundësinë të fokusohem para televizorit. I shikoj ditën e nesërme pjesët më interesante të spektaklit.

 

Edhe në këtë edicion po merr pjesë një shqiptare, që quhet Anita Latifi. Cilat janë përshtypjet tuaja për të?

 

Anita është bërë e famshme për shkak të karakterit të saj. Unë i uroj shumë fat, por ajo duhet të mos harrojë se ka femra shqiptare që ndoshta identifikohen me të, dhe kjo mendoj se nuk është një pasqyrë e mirë për ne si shqiptarë.

 

Sikur mos të kishe marrë pjesë në këtë spektakël, ku mendon se do të ishe?

 

Unë kurrë nuk e di ku do të isha sot, edhe nuk e di a do të isha më i lumtur apo jo! Lumturi, dashuri dhe fat nuk vijnë vetëm nga fama dhe paraja. Ndoshta do ta gjeja rrugën edhe pa këtë spektakël.

 

Me sa kam lexuar je i vetmi prej gjithë kandidatëve të atij edicioni që po vazhdon me sukses karrierën muzikore. A ishte e vështire karriera jote si solo këngëtar?

 

Kur një punë e do, atëherë të gjitha vështirësitë të duken të vogla. Ky është profesioni im më i mirë për mua. Unë muzikën e kam punë dhe hobi, prandaj jam i kënaqur me arritjet e mia.

 

Tek publiku shqiptar sigurisht se të konsiderojnë si një yll, por si po pritesh në tregun evropian?

 

Kam fansa kudo në botë që përcjellin karrierën time. Unë ua jap mundësinë me më përcjell çdo hap timin. Tekstet e këngëve të mia i kupton si ai në Amerikë, Kosovë, Gjermani apo kudo që gjendet. Unë i falenderoj të gjithë për përkrahjen që ma japin.

 

Të flasim pak për aktivitet tua muzikore. Së fundmi ke publikuar bashkë me Lindarin këngën më të re “All night”. Sa ka arritur të depërtojë në tregun gjerman kjo këngë?

 

Kënga “All Night” është si eksperiment kështu që qëllimisht e kam postuar në youtube, kurse natyrisht do e lansoj edhe në shitje por edhe në VIVA. Në Kosovë kënga transmetohet në të gjitha mediet, ndërsa në Gjermani lëshohet nëpër clube dhe në vetura. Kaq ka qenë edhe qëllimi i popullaritetit të kësaj kënge.

 

Në këtë këngë marrin pjesë edhe dy këngëtaret Ronela Hajati dhe Samanta Karavello. U mendua se do të vini në një bashkëpunim trio, por ato ishin vetëm si modele. Pse jo edhe këngë?

 

Kënga ishte e përfunduar më herët. Kur ne ishim duke xhiruar klipin, Ronela dhe Samanta ishin në Prishtinë. Unë i kam të dyja shoqe të ngushta. I ftova të vijnë në klip, dhe ato pranuan. Pra, ishte krejt spontanisht dhe i falenderoj shumë.

 

Shpesh herë kemi dëgjuar që të kanë quajtur si tip “problematik”. Në fakt, çfarë tipi je?

 

Shumë problematik!

 

Dimë që je i pasionuar pas shpejtësisë. A ke hasur shpesh në problem me policinë për shkak të shpejtësisë?

 

Hmm, pak…

 

Mes tjerash në medie gjermano – folëse është shkruar shumë edhe për një përleshje që ke pasur në një klub nate. Cila është e vërteta?

 

Nuk mund të flas për këtë çështje.

 

Po me femrat si i ke raportet?

 

(qesh). Mirë, por ende s’po gjej nuse.

 

Në Kosovë thuhet se ke pasur lidhje me femra të shumta, madje edhe të njohura. Na trego ndonjë prej tyre?

 

Nuk jap unë emra, ju mediet jeni për këtë punë.

 

Çfarë duhet të këtë një femër që të jesh ti më të?

 

Preferoj femra të drejta dhe të sinqerta. Për lidhje serioze kisha pas dëshirë me qenë shqiptare.

A mund të të quajmë si tip aventurier?

Ndoshta!!!

 

Sa ka qenë lidhja më e gjatë që ke pasur dhe kur ka ndodh ajo?

 

Kam qenë 16 vjeçar dhe u dashurova me një vajzë të klasës. Kemi qenë së bashku dy vite.

 

Jeton prej muzikës apo punon edhe diçka tjetër?

 

Unë jam i interesuar edhe për profesionin e financave. Kam shumë shoqëri që punojnë nëpër banka të ndryshme, dhe po interesohem më mësuar në këtë lami.

 

Hobi yt cili është?

 

Muzika më është bërë profesion dhe hobi. Sapo i them vetës se do të shkoj çdo ditë në fitness, në fakt veç shtrihem para televizorit dhe ha fara.

 

Të kthehemi edhe një herë të muzika. Cilat janë planet tuaja të afërta?

 

Shumë shpejtë do të dalin bashkëpunimet e mia me artistë të njohur ndërkombëtarë dhe shqiptarë. Një këngë e kam me këngëtaren amerikane Lumidee dhe një tjetër me Genta Ismajlin dhe Daloolin, të tre së bashku.

 

 

Edhe këtë vit duket se verën e keni të rezervuar në trojet shqiptare. Ku do të jeni?

 

Kudo ku ka shqiptarë. Në  Kosovë, Ulqin dhe Shqipëri.

Ardian Bujupi

Arben Gjinaj

 

Drama „Kufomat e gjalla“, shfaqje e mirë por me pak shikues

Në bashkëpunim më grupin teatral „Aktrimi“ të Cyrihut, Teatri i Kumanovës – Drama shqipe, shfaqi për herë të parë në Zvicër dramën „Kufomat e gjalla“, e cila ka treguar suksese me pjesëmarrje e nominime nëpër shumë festivale, duke fituar dy çmime. Një dramë impresionuese e që të mban nën ethe të një realiteti të hidhur të jetës së një të hendikepuari idealist, të harruar në thellësi të një bodrumi që ka hyrje, por jo edhe dalje, i cili ngushëllohet se ndërgjegjja e shoqërisë një ditë do të ngjallet.

I hendikepuari me nofken “Kipsi” thërret në ndërgjegje, pasi që i është marrë çdo gjë nga jeta. Dhe, si të mos mjaftonte kjo, ai bëhet pre e një hajni të dhunshëm, i cili me të kuptuar që nga aty më nuk ka dalje, shndërrohet në një melankolist të dorëzuar që kërkon mëshirë duke kujtuar jetën e tij normale para se t’i futej hajnisë, i detyruar për të mbijetuar në një vend ku shtresa e mesme e shoqërisë është në zhdukje, ku populli ka rënë në gjumë dhe po rrëshqiste poshtë, ku askush nuk kujdeset më për ty e askush nuk të hapë dyert. Mbetesh i braktisur në rolin e një kufome të gjallë që pret ditën kur shpirti do marrë udhë për në qiell.

Kështu së paku e përjeton dramën e Shkëlzen Halimit shikuesi i ulur shumë pranë skenës së aktrimit përballë aktorëve Musa Isufi (Kipsi) dhe Ismail Kasumi (Hajni), e me regji të Zijadin Murtezit.

Këta për albinfo.ch në fund të shfaqjes u shprehën të lumtur që iu ka dhënë rasti të shfaqin dramën në Zvicër, falë bashkëpunimit me aktorin Ramadan Morina të grupit teatral „Aktrimi“. Ndërkohë që aktori profesionist i Teatrit të Kumanovës, Musa Isufi, tha se kjo është hera e parë që ka dalë jashtë vendit. „Nuk kam dashur asnjëherë të dal jashtë vendit si vizitor. Nga Kumanova kam dashur të dal e të shkoj jashtë e të luaj si aktor. Madje, qoftë dhe një shikues i vetëm, unë do të jap maksimumin në skenë“. Kjo dëshirë atij tanimë i është realizuar, pas shfaqjes së parë në Romanshorn, ka pasur të dytën në Winterthur dhe mbase në varësi të interesimit të mërgatës sonë, mund të shfaqin të tretën, të katërtën e kështu me radhë. Topi është në anën tonë. Mbetet tani në ndërgjegjen tonë ta kthejmë mbrapshtë, apo ta mbajmë!

 

Vaxhid Xhelili, zgjidhet për lexime letrare para nxënësve zviceranë

Poeti shqiptar Vaxhid Xhelili, i cili jeton në kantonin Baselland të Zvicrës ka kohë që është bërë pjesë e skenës letrare dhe artistike të kantonit ku jeton e më gjerë. Së fundi ai është futur në një listë shkrimtarësh të dy kantoneve (Baseland dhe Baselstadt) për të marrë pjesë në leximet letrare para nxënësve nëpër shkollat e këtyre dy kantoneve.

Lista është caktuar për vitin kalendarik 2014-2015 dhe bëhet fjalë për një projekt deri tash më serioz të këtyre dy kantoneve në këtë drejtim deri tash sqaron Xhelili për albinfo.ch.

Projektin e udhëheq dhe koordinon Pädagogischer Zentrum (PZ). Ndërkaq, autorët që lexojnë do të shpërblehen nga fondet e sektorëve  për kulturë të kantoneve përkatëse dhe pjesërisht edhe nga shkollat ku ata janë të ftuar që të lexojnë.

Vaxhid Xhelili është prej vitesh  i pranishëm në jetën letrare të regjionit gjermanishtfolës me dy përmbledhje poezish të përkthyera në gjuhën  gjermane. Ai merr pjesë rregullisht edhe në aktivitete të ndryshme letrare e kulturore në kantonin Baselland dhe në gjithë Zvicrën.

Kumanovari në Zvicër bën reklamë për BMW

Fotografi shqiptar, Admir Saiti, nga Weggisi i Zvicrës, ka përfunduar dy video projekte, reklama për dy kompanitë e njohuara “Schild” dhe për gjigandin gjerman të makinave BMW në Zvicër, “BMW Motorrad Schweiz“. Admiri nuk e ka në plan të ndalet.

BMW ia ka besuar shqiptarit nga Maqedonia edhe 2 projekte të tjera filmike. Admirin ia kishte propozuar BMW-së fotografi i njohur, Thomas Buchwalder.

Ai ka filmuar një foto shooting me Tom Lüthi, i cili ka qenë kampion bote në garat me motoçikleta „Moto Grand Prix“.

Puna e kumanovarit ishte prezantuar këto ditë në një mbrëmje „Fashion Night“ në Hallenstadion Cyrih.

Admiri ka realizuar foto të bukura dhe artistike, por njëkohësisht ka punuar dhe punon edhe me modele të njohura.

Ai është shumë aktiv në fushën e modës, spektakleve të bukurisë dhe reklamave.

Admiri ka lindur në Kumanovë dhe është 28 vjeç, por dashuria për artin e fotografisë ka bërë që ai të jetë shumë i njohur në Zvicër.

https://www.youtube.com/watch?v=s6Jn6xpsBIA

„Cili je ti?“, një dokumentar mes lëvdatave dhe kritikave

Dokumentari  sjellë një përmbledhje të emigrimit të shqiptarëve që nga gjenerata e parë e viteve të 70-ta e deri më sot.

Në këtë film regjisori paraqet  emigrantët shqiptarë të gjeneratës së parë dhe djemtë e tyre. Filmi flet mbi marrëdhëniet e babait me të birin, për trashegiminë prej babait tek i biri, për burrërrinë që pritet të bartet në gjeneratën pasuese.

Mbi të gjitha ky film flet për integrimin e shqiptarëve të gjeneratës së parë, akomodimin e tyre këtu me familje dhe djemtë e tyre të rritur e bërë burra në një vend që ju ka ofruar gjithçka në fushën e edukimit e shkollimit, ju ka ofruar një komoditet material që i bën ata të pavarur, por që nuk ua ka plotësuar boshëllekun shpirtëror.

Premiera e dokumentarit me titull “Wer bist du” në regji dhe skenar të Valton Jakupit është shfaqur në mesditën e së dielës në kinemanë e qytetit Wil, në Cinewil, në prani të një numri të madh të artdashesve.

Pamjet filmike tregojnë që dokumentari është filmuar në disa vende të Zvicrës me shqiptarë që  flasin gjermanisht, por ka edhe disa pjesë në gjuhën shqipe.

Ndërkohë që rreth integrimit të komunitetit shqiptar në qytetin e Wilit flasin edhe zyrtarë komunalë të qytetit.

Dokumentari është një produksion i përbashkët i komunës së qytetit Wil me producent shefin e zyrës për integrim, Felx Baumgartner. Ka marrë mbështetje të përfaqësuesit të shkollave të qytetit, zyrës së kantonit St. Gallen për barazi-dhe integrim, fondacionit për kulturë Migros e të tjerë.

Filmi dokumentar u tha se është futur në planprograme mësimore për t’u shfaqur në shkollat e qytetit.

Në këtë premierë nuk ka munguar vëmendja e  institucioneve të qytetit, që nga e para e komunës, Susanne Hartman, e cila mbajti një fjalim hyrës para shfaqjës së filmit, zyra e integrimit dhe përfaqësuesit e shkollës së qytetit.

Në këtë shfaqje shikuesit  ballafaqohen me një dokumentar që sjellë përreth 70 minuta potrete të katër familjeve shqiptare të paraqitura si shembuj të integrimit të suksesshëm.

Përderisa për integrimin si nocion, regjisori hapësirë të konsiderueshme i ka kushtuar edhe mendimit të klerikëve fetarë; imamit Bekim Alimi dhe priftin Don Albert Domi.

Deri këtu shikuesi i kësaj premiere „shërbehet“ me një storie simpatike të integrimit të babait që e ka përcjellë të njejtën disiplinë pune e mirënjohje ndaj shtetit mikpritës edhe tek i biri. Më pas në dokumentar shfaqet pjesa tjetër e filmit që shtjellon marrëdhëniet në mes të babait dhe të birit. Një pjesë që portretizon anën burrërore në një familje, përderisa femra shqiptare mungon dhe nuk trajtohet si pjesë e integrimit.

Dhe kjo nuk ka ndodhur rastësisht, pasi që regjisori ka në plan pjesën e dytë të kësaj storie, marrëdhëniet mes të nënës dhe të bijës. Më shkurt, nëse titulli i pjesës së parë thërret: Cili je ti- ore burrë, pjesa e dytë do të thërras: cila je ti-oj grua.

Kështu së paku e shpjegon mungesën e gruas shqiptare në këtë film, regjisori dhe skenaristi, Valton Jakupi, i cili thotë se ka pasur gjithnjë dëshirë të japë një pasqyrë ndryshe për shqiptarët dhe jo siç shkruajnë shpesh mediet zvicerane, si kriminelë, të papunë e punëtorë fizik.

Mirëpo në një pjesë të shkurtër të këtij dokumentari, regjisori sjellë një skenë si realitet i të rinjve shqiptarë garat me makina BMW mes dy të rinjëve shqiptarë që thirren si „hej Shipi“. Kjo, me gjithë faktin se gara me makinë apo „rasen“ siç njihet në Zvicër është një realitet që prek botën mashkullore dhe jo një komunitet apo popull, shprehet një sociolog i pranishëm, që nuk dëshiron t‘i përmendet emri.

Vlerësuar nga pjesëmarrësit e kësaj premiere, mendimet për këtë dokumentar ndahen në pro dhe kontra.

Ja se si e ka parë filmin presidenti i shoqatës Zvicër-Shqipëri, Rolf Alther. „Sikur të mos kisha pasur paragjykime për shqiptarët, tani pasi pashë këtë film do të kisha“, shprehet ai për albinfo.ch  i zhgënjyer për filmin që paraqet vetëm pjesën mashkullore të shqiptarëve, pra mungon barazia gjinore, mungon gruaja shqiptare.

I zgjedhuri politik i komunës Wil, Arber Bullakaj, mendon se filmi është i mirë, mirëpo paraqitja e anës burrërore pa përfshirë femrën si pjesë e shoqërisë lë shumë pyetje të hapura.

Krejt ndryshe filmin e ka kuptuar udhëheqësja e Femmes Tisch, Ellen Glatzl. Ajo e vlerëson atë si një dokumentar të mirë, pavarësisht faktit që në këto xhirime flitet vetëm për anën burrërore, ajo thotë; „Dokumentari ka pasur nëntitullin „Babai dhe djali“ që do të thotë se flitet për bartjen e trashëgimisë në familje. „Unë di përmes një fqiu tim shqiptar se sa e rëndësishme është të kesh djalin trashëgimtar në familje. Ai ka lënë gruan gjashtë herë shtatzënë deri sa i ka lindir një djalë“, tregon ai.

Producenti Felix Baumgartner,  thotë që është e vetëkuptueshme se pjesa e dytë ku trajtohen marrëdhëniet mes të ëmës dhe të bijës do të pasojë, përkatësisht pjesa femërore e cila për mua nuk është më me pak vlerë por që tani kemi qenë të koncentruar në këtë pjesë.

3_0

 

Bekim Dalipi

Agron Saliu

Tematika e ekspozitës ka të bëjë me shtresat sociale në shoqëri, ndërsa portretet janë ekspresive. Në portretet e bëra nga piktori Agron Saliu shihen njerëz të vuajtur, shihet dyfytyrësia, por edhe njerëz shpirtmirë dhe të dashur.

“Atë që e sheh në jetë, atë edhe e pikturon”, do të thotë reflektimin pozitiv, por edhe negativ tek njerëzit, thotë Saliu për DW.

“Nga realiteti nuk mund të ikim. Ndaj as arti nuk mund t’u ikë dhe t’i përjashtojë njerëzit e vuajtur, dyfytyrësinë”, pohon Saliu, i cili përpiqet “që përmes artit, në mënyrë asociative, t’u japë rol portreteve edhe virtyteve dhe mangësive, siç janë sinqeriteti, gënjeshtra, maska e njerëzve dhe dashuria”, thekson më tutje piktori shqiptar..

Ekspozita e pestë e piktorit Saliu me titull “Prelude” mbështetet nga Ministria e Kulturës së Republikës së Maqedonisë.

Agron Saliu ka lindur në vitin 1984 në Tetovë. Ai ka diplomuar në Universitetin Shtetëror të Tetovës, në Fakultetin e Arteve, drejtimi pikturë. Deri tani ka organizuar katër ekspozita personale: në Paris në vitin 2013, Shkup dy herë brenda vitit 2012 dhe një në Tetovë. Ka qenë edhe pjesë e ekspozitave grupore në Sarajevë, Ohër, Gostivar, Tetovë dhe Shkup

 

Të mësosh violinën te Valjeta

E lindur në vitin 1985 në Prishtinë, Valjeta ka filluar ushtrimet në violinë në moshën 9 vjeçare ndërsa nga viti 2001 e këndej ajo ka ndjekur mësimet në klasa të ndryshme të mjeshtërve të këtij instrumenti në Maqedoni, Kosovë dhe Rusi. Nga viti 2004 deri në vitin 2006 Valjeta ka përfunduar studimet e larta për violinë në Fakultetin e Arteve në Universitetin e Prishtinës.

Ajo po ashtu ka ndjekur disa kurse në Itali para se, nga viti 2007 të vendoste të fillonte studimet në klasën e orkestrës së Ervis Gega-Dodi në Konservatoriumin e Muzikës Peter Cornelius në Mainz, të cilin do ta përfundojë në shtator 2014 me diplomën Bachelor, shkruan mainspitze.de.

Valjeta ka filluar që nga viti 2003 të marrë pjesë në orkestra të ndryshme dhe madje në një turne veror nëpër disa shtete të Evropës ka pasur edhe vendin e koncertmaestros.

Ajo u jep mësim nxënësve të të gjitha moshave shkollore. Me synimin për të ngjallur kënaqësinë e lojës në instrument, ajo bën planifikim individual të çdo ore mësimi.

Të premten, më 4 korrik, docentja e re do të bëjë një prezantim të shkurtë të asaj që ajo e praktikon me nxënësit e saj.

Valjeta Verzivolli 1

Ekspozitë që sjell frymën e Kosovës në Zvicër

Të shtunën në Qendrën Kulturore të Kosovës në Cyrih, u hap një ekspozitë kolektive e shumë artistëve shqiptarë nga Kosova dhe trevat tjera shqiptare. Kurator i kësaj ekspozite ishte artisti i njohur nga Kosova prof. Jetullah Haliti – ETI.

Të pranishmit i përshëndeti profesori ETI i cili tha se në këtë ekspozitë ka artistë nga gjenerata të ndryshme, dhe gjithsej janë 25 krijues, prej të cilëve ka skulptorë, fotografë, poetë dhe piktorë.

„Në mesin e këtyre punimeve, kemi edhe skulpturën “Skënderbeu”, pastaj veprën e Kolë Idromenos „Motra Tone“ që nga kritika shqiptare e arteve konsiderohet si Monaliza shqiptare. Këtu po ashtu kemi edhe pikturën „Pëllumbat e Paqes“ vepër kjo e cila ka marrë shumë çmime ndërkombëtare, pastaj edhe veprat e heroit të Kosovës, Agim Ramadani”, tha Eti. Ai shfrytëzoi nga rasti që të falënderojë edhe Ministrinë e Diasporës e cila ka përkrahur materialisht mes tjerash edhe për transportimin e të gjitha këtyre punimeve.

“Kjo qendër këtu është shumë e rëndësishme për ne, por më vjen keq që në mesin tonë këtu nuk kemi edhe zviceranë. Sigurisht, kjo qendër është hapur tash vonë dhe çdo fillim i ka vështirësitë e veta. Është mirë që edhe të huajt t`i kemi këtu sepse ne duhet t`i tregojmë atyre se edhe ne shqiptarët krijojmë vlera artistike. Në kuadër të „Akademisë së arteve Europiane“ kemi pasur edhe të tjera ekspozita në vende të ndryshme në Evropë dhe ne do të vazhdojmë më tutje me prezantimin e vlerave të artistëve tanë. Veprat e ekspozuara këtu e kanë mesazhin e vet dhe unë besoj se secili mund ta gjejë atë, sepse ne nuk mundemi të shpjegojmë apelin e çdo vepre por vepra komunikon vetë me viizituesit e ekspozitës“ tha profesori Haliti.

Interesimi për të vizituar këtë ekspozitë ishte i kënaqshëm. Përveç artdashësve të tjerë, të pranishëm ishin edhe gazetarë, shkrimtarë e artistë. Prezent ishte edhe kryetari i Shoqatës së Artistëve Figurativ Shqiptarë në Zvicër, Nexhmedin Januzi, i cili i përshëndeti krijuesit për hapjen e kësaj ekspozite në Cyrih.

„Në emër të Shoqatës së Artistëve Figurativ, i falënderoj këta krijues dhe profesorin Haliti, i cili ka marrë këtë iniciativë për sjelljen e këtyre punimeve para artdashësve shqiptarë në Zvicër. Shoqata e artistëve figurativë ekziston prej tetë vitesh, me disa prezantime të saj me ekspozita kolektive dhe personale të piktorëve që veprojnë në Zvicër“ tha Januzi.

„Dua të ju njoftoj se Konsullata dhe Qendra Kulturore e Kosovës janë në dy objekte të ndara, por janë të binjakëzuara. QKK funksionon në kuadër të Ministrisë së Diasporës. E falënderoj drejtoreshën e kësaj qendre znj. Shukrie Ramadani e cila po e bën një punë të mrekullueshme dhe që ka arritur për një kohë të shkurtë të sjellë krejt shqiptarinë brenda këtyre katër mureve. Në të ardhmen do të përpiqemi që në këto ambiente të mos mbetemi vetëm me shqiptarë por edhe me zviceranë dhe komunitete të tjera që jetojnë këtu në Zvicër. Ne shqiptarët duhet të punojmë së bashku dhe në shumë drejtime që të kemi çka t`i tregojmë botës“ tha Konsulli Salih Sefa, duke shtuar se këtë qendër duhet ta shfrytëzojë çdo shqiptar që e do artin dhe kulturën.

Për rëndësinë e kësaj qendre si dhe aktivitetet që do të ndërmarrë ajo foli ushtruesja e detyrës së drejtorit të kësaj qendre, Shukrie Ramadani. Ajo veç tjerash tha se ne duhet t´u tregojmë të tjerëve se nuk jemi të suksesshëm vetëm në sport por edhe në art dhe kulturë, dhe se kemi qenë të suksesshëm edhe në kohët më të vështira. Për këtë arsye është turp që sot në këtë kohë kur i kemi të gjitha, të mos jemi të suksesshëm.

„Kjo ekspozitë është bërë me moton se „poezia është art dhe arti është poezi“ ngaqë mu kujtua Agimi, i cili në çdo pikturë të tij kishte një poezi, ku e pikturonte pikturën me shpirt dhe ia thurrte menjëherë poezinë. Jam shumë e lumtur që jeni ju sot këtu dhe shpresoj se herave të tjera do të ketë edhe më shumë bashkatdhetarë“ tha znj. Ramadani duke përshëndetur të gjithë artistët pjemsarrës në këtë ekspozitë.

Për fund u mbajt edhe një orë letrare ku u recituan poezi nga vetë autorët e pranishëm aty, të cilët kësaj ekspozite i dhanë edhe një kuptim dhe ngjyrim tjetër.

Artistët e prezantuar me veprat e tyre në këtë ekspozitë ishin: Agim Islamaj, Miradije Ramiqi, Musa Sadiku, Skender Lajqi, Rudina Proda, Nuri Jaupulari, Mehmet Baci, Lekë Rrotani, Idriz Balani, Olti Zejnullahu, Olti Haliti, Reshat Ahmeti, Jetullah Haliti, Hajrush Fazliu, Agim Ramadani dhe Shkelzen Gashi.

Kurse poetët që lexuan vargjet e tyre Sabit Gecaj, Ibrahim Avdyli, Bujar Salihu, Nexhat Maloku, Mimoza Erebara, Gani Qarri, Shukrie Ramadani dhe Adem Kicaj.

“Perandorët”, një roman për anën e zymtë të tranzicionit shqiptar

Romani “Perandorët” i autores së re Majlinda Nana Rama nga Shqipëria, i botuar pak muaj më parë nga Shtëpia Botuese “Toena” ka pasur një pritje të ngrohtë në mesin e publikut lexues në Shqipëri. Edhe kritika letrare është treguar zemërgjerë me këtë paraqitje të re në letrat shqipe ndërsa në dy panairet e fundit të librit, në Prishtinë dhe në Fier, romani i përmendur ka qenë ndër më të kërkuarit.

Me këtë roman, autorja që jeton në Fier, ka bërë edhe disa paraqitje në mesin e publikut lexues në diasporën shqiptare, në Gjermani, Austri dhe në Zvicër.

Të hënën, Majlinda dhe romani i saj “Perandorët” pati promovimin në Qendrën Kulturore të Kosovës, në Cyrih. Një promovim i një libri që publiku ende nuk kishte pasur mundësinë ta njihte dhe i realizuar pa përgatitjen e duhur, doli mjaft i mirë, falë spontanitetit të organizatorëve dhe të autores. Ushtruesja e detyrës së drejtorit të Qendrës Kulturore të Kosovës në Cyrih, Shukrije Ramadani, duke prezantuar autoren e librit u shpreh se qendra që drejton ajo është në dispozicion të vlerave kulturore dhe në këtë kontekst, promovimi i librit të shkrimtares Rama i bën nderë institucionit të përmendur.

Më tutje, poeti Sabit Gecaj në cilësinë e moderatorit ka bërë një prezantim te shkurtër të autores, libri i të cilës po promovohej. Sipas Gecajt, Majlinda Nana Ramaj në romanin e saj ka bërë një depërtim në jetën e shqiptarëve gjatë kohës së tranzicionit, duke përshkruar me një gjuhë moderne realitetin shqiptar aktual. Ai ka shtuar se autorja e sheh këtë realitet pa shumë optimizëm. Por, si rrëfim letrar, autorja përdor mjete shprehëse me të cilat abstragon rrëfimin trivial të vendosur në një lokacion konkret duke i dhënë atij karakter më universal.

Ndërsa redaktori i romanit kritiku i njohur letrar Behar Gjoka në parathënien e tij, një pjesë nga e cila u lexua edhe në promovim, shkruan se “ky roman të ofron një realitet të frikshëm, një pamje makabre të krimit dhe të pasojave të tij në përditshmërinë tonë. Ngjizja e tekstit vjen si rrëfim dhe dialog, strukturë dhe shprehësi, ku përplaset njerëzorja me çnjerëzoren, duke endur një libër me problematika shoqërore, të cilat zbulohen përmes toneve realiste dhe postmoderne, si dhe figurimit të karaktereve realiste, të cilat të grishin për ta lexuar romanin, si një grimcë tronditëse jetësore, që rroket dhe shqiptohet me anë të artit të fjalës”.

Publiku në sallën e vogël të QKK, në Cyrih ka marrë pjesë aktive në debatin e zhvilluar me rastin e promovimit. Me handikapin që kishin – pasi nuk kishin pasur mundësi ta lexonin librin – të pranishmit i kanë shtruar pyetje autores lidhur me romanin, pritjen që i është bërë atij në rrethet letrare të Shqipërisë por edhe lidhur me realitetin shqiptar në përgjithësi, pasi që ai realitet përbën “lëndën e parë” të këtij libri.

Majlinda Nana Rama ka theksuar se romani i saj, pos që është pritur mirë, edhe “është përkëdhelur” nga mediet dhe kritika letrare e Tiranës. Kjo për faktin se, siç është shprehur ajo, bëhet fjalë për një roman që trajton një temë të ndjeshme dhe të prekshme nga të gjithë, tranzicionin e dhimbshëm shqiptar që po zgjat tash mbi 20 vjet. Sipas autores, përcaktimi i saj që romanin ta pagëzojë me titullin “Perandorët” lidhet me personazhet e romanit, që janë njerëz nga shtresa e pasuruar rishtas, e pagdhendur  dhe e paskrupullt në shoqërinë shqiptare. Ata janë “perandorë” pasi që e kanë mbërthyer shoqërinë shqiptare duke ia zgjatur asaj makthin nga i cili nuk po mund të çlirohet tash sa vite.

Ajo tha se personazhet ekzistojnë në jetën reale në Shqipëri, madje janë edhe anëtarë aktive të partive të mëdha shqiptare. Ata dhe të tjerët si ata, ia zënë frymën dhe me dhunën që ushtrojnë nuk e lënë të zhvillohet shoqërinë shqiptare. Nana Rama përmes romanit të saj ka apeluar, madje ka klithur që personazhet e tilla, që në roman na vijnë të tipizuara mjaft saktë, shoqëria dhe shteti shqiptar t`i përjashtojë dhe t`ua pamundësojë helmimin e mëtejmë të realitetit shqiptar.

Aktivitetin e promovimit e ka përshëndetur edhe konsulli i Kosovës në Cyrih, Islam Spahiu.

Majlinda Nana Rama 2

Shaip Beqiri: “Hydra des Zorns/Hidra e Mllefit”

Vëllimin e parë me poezi Shaip Beqiri e ka botuar që në vitin 1976. Ai jeton nga viti 1995 në Zvicër ku ka vazhduar krijimtarinë e tij poetike dhe publicistike. Pas një numri paraqitjesh të poezive të tij në përmbledhje dhe antologji të ndryshme në gjuhën gjermane,  tash vjen edhe libri i  tij i parë i botuar në dy gjuhë: gjermanisht dhe shqip, me titullin “Hydra des Zorns/Hidra e mllefit”.

Libri është botim i shtëpisë së njohur botuese të Cyrihut “Limmatt Verlag” dhe përfshin një përzgjedhje poezish të autorit. Ai është përkthyer në gjermanishte nga Hans-Joachim Laksch dhe vjen në kuadër të serisë “Zweisprachige Lyrik” (poezi dygjuhësore) të shtëpisë së përmendur botuese.

Në këtë vëllim poezish gjejmë vargje herë plot mllef e herë nostalgjike, pasi që Beqiri ishte i detyruar të braktiste vendin e tij pa vullnetin e tij. Ai jeton në Ostermundingen të Bernës, ku është strehuar si i përndjekur politik. Arratisja dhe qenia gjithmonë në rrugë e sipër  “…në mes të mijëra plagëve të hapura…”  e kanë cilësuar dhe e cilësojnë poezinë e tij, disa prej të cilave janë krijuar para dhe disa pas ikjes.
“Nganjëherë mund të kthehem nën strehën time të parë”, pastaj ai e sheh veten atje ku ka lënë rraqet e veta, atëbotë, në shtëpinë e gurtë, atje, prej nga vjen.

Në faqen e njëjtë të gazetës është prezantuar edhe libri “Piramida”, i shkrimtarit të madh shqiptar, Ismail Kadare, të përkthyer në gjuhën gjermane .
Hydra des Zorns-Hidra e Mllefit

Linda Nikolla, parukierja që po përfaqëson me sukses Zvicrën

Është vetëm 25-vjeçare por ka arritur shumë në profesionin e saj, madje tash e një kohë përfaqëson shtetin zviceran në kampionatin botëror të parukerisë. Këtë do ta bëjë edhe këtë vit në kampionatin “Color Zoom” që mbahet në Berlin të Gjermanisë ku edhe shpreson të shpërblehet me një nga vendet e para.

Kjo është parukierja dhe stilistja, Linda Nikolla, shqiptare nga Kosova, e cila tash e një kohë jeton në Zvicër dhe është bërë mjaft e njohur në botën e profesionit të saj.
“Janë bërë disa vite që merrem me këtë profesion si parukiere dhe stiliste dhe grimere . Kisha fat që hobin tim ta bëj profesion, kështu që me punë shumë të madhe arrita të jem e pranishme në gara nacionale dhe ndërkombëtare në botën e modës.

Suksesi im i parë ishte ai në SwissCup”, thotë Linda duke shpalosur për albinfo.ch rrugën e saj të deritashme dhe planet për të ardhmen.
Ajo ka treguar se po punon shumë edhe këtë vit që të jetë pjesë e “Color Zoom”, garë kjo ku marrin pjesë shumë shtete dhe dëshira e saj është që këtë vit atje ta përfaqësojë shtetin shqiptar.
“Si shqiptare të përfaqësosh një vend tjetër nuk është shumë e lehtë, por fatmirësisht kisha fatin që shumë herë ta përfaqësoja Zvicrën në kampionatin botëror ku edhe u shpërbleva me shumë çmime. Shpesh herë edhe mërzitem nga se po të kisha mbështetje nga vendlindja ime, natyrisht do të isha duke garuar për shqiptarët aty. Këtë vit dua edhe një here ta provoj veten, të marr pjesë në kampionatin botëror “Color Zoom”, dhe shpresoj që të rikthehem nga aty në Zvicër me vendin e parë por natyrisht si shqiptare. Jam duke u përgatitur shumë për të marrë pjesë në këtë event që këtë vit mbahet në Berlin”, ka shtuar ajo.

(Linku i eventit të vitit 2013 i cili u mbajt në Los Angelos: http://youtu.be/707FxuJxogo)

Më tutje Linda tregon se gjatë muajit maj ka realizuar një videoklip me të cilin afirmon idenë se të gjithë kanë të drejtë për të ndikuar për një jetë më të mirë.
“Në protestën e një majit që mbahet në Cyrih me mbështetjen e shumë iniciatorëve dhe aktores, Sira Topic, kemi realizuar një klip. Qëllimi i klipit është që të gjithë, pa dallim gjinie, mund të ndikojmë në shtet e në politikë e po ashtu tek njerëzit dhe kudo. Kjo tregon se pavarësisht përkatësisë tënde etnike, nëse e do vendin ku jeton, edhe ti ke të drejtë të ndryshosh diçka. Videoja do të lansohet shumë shpejt si në mediet zvicerane ashtu edhe në kanalin youtube”, ka theksuar ajo duke treguar se tashmë shumë shqiptarë po bëhen pjesë në vendimmarrje në këtë shtet.

Nikolla ka thënë se ndihet mirë që jo vetëm ajo por edhe shumë shqiptarë të rinj të tjerë në Zvicër, me talentin e tyre po ndryshojnë mendimin për shqiptarët.
“Besoj se së shpejti shumë talente që jetojnë në shtetin helvetik do t’ua ndryshojmë medieve dhe popullit zviceran mendimin që kanë për shqiptarët që jetojnë këtu. Dhe kjo është diçka e mirë që po ndodh”.

Linda kohëve të fundit bëhet lajm në mediet tona për çdo postim apo foto që poston në rrjetin e saj social. Shumë herë ajo edhe keqinterpretohet nga mediet dhe kjo gjë po e mërzit shumë parukieren dhe stilisten e njohur në Zvicër.

Linda ka mohuar se ajo është e lidhur me aktoren franceze Sira Topic për çfarë kohëve të fundit ishte shkruar shumë. Ajo thotë se aktoren franceze e ka mikeshë shumë të mirë.
“Sa i përket lidhjes sime me Sira Topic, s`kam shumë për të thënë, përveç se është e vërtetë që e kamë mikeshën më të ngushtë, thjesht e kam si motër”, ka thënë Linda duke na treguar se ajo është e dashuruar por ende nuk ka vendosur ta bëjë publike lidhjen e saj.

“E dashuruar jam gjithë kohën sepse nuk mund të ndalem pa e dashuruar familjen time, ata janë të vetmit që e ndajnë çdo moment të jetës së tyre me mua. E sa i përket lidhjes …jam në lidhje …”, ka thënë ajo.

Linda Nikolla është njëra ndër shqiptaret më të suksesshme në lëmin e saj në Zvicër ndërsa premton se shumë shpejt ajo do të vijë me projekte të reja për të cilat thotë se do të ndjehen mirë si shqiptarët edhe zviceranët.

Po ndodh diçka e mirë
“Besoj se së shpejti shumë talente që jetojnë në shtetin helvetik do t’ua ndryshojmë medieve dhe popullit zviceran mendimin që kanë për shqiptarët që jetojnë këtu. Dhe kjo është diçka e mirë që po ndodh”.